شناسايي مولفه هاي گزارشگري بدهيهاي بخش عمومي در ايران

بدهي‌هاي بخش عمومي يكي از شاخص‌هاي كلان اقتصادي است كه بواسطه نقش برجسته آن در پايداري و تاب‌آوري اقتصاد، مورد توجه سياست‌گذاران و نهادهاي علمي و حرفه‌اي قرار گرفته است. بنابراين به منظور تدوين سياست‌هاي اقتصادي، بايستي اطلاعاتي جامع و شفاف از كل بدهي‌هاي بخش عمومي تهيه و در اختيار آنان قرار گيرد. اخيراً در كشور ايران نيز به جهت وجود بدهيهاي پنهان و گزارش نشده فراوان و نيز مسئوليت‌هاي سياسي ـ اجتماعي حاكميت، بدهي‌هاي بخش عمومي مورد توجه سياست‌گذاران اقتصادي قرار گرفته و پرداختن به ابعاد مختلف گزارشگري بدهيها و تعهدات بخش عمومي و حركت به سمت شفافيت مالي در بخش عمومي، بيش از پيش ضروري به نظر مي‌رسد. در اين پژوهش، براي شناسايي عوامل موثر بر گزارشگري بدهيهاي بخش عمومي در ايران از روش كيفي و رويكـرد مبتني بـر تحليل تم استفاده گـرديد. در اين پـژوهش كيفـي، با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند (گلوله برفي)، با 20 نفر از با خبرگاني كه داراي تخصص و تجربه در بخش عمومي هستند، در قالب مصاحبه نيمه ساختار يافته، عوامل موثر بر گزارشگري بدهيهاي بخش عمومي در چهار حوزه؛ گستره (دامنه) بخش عمومي، نوع بـدهي و تعهدات بخش عمومي، اندازه‌گيري بـدهي‌ها و چارچوب مناسب گزارشگري بدهي‌ها و تعهدات بخش عمومي مورد پرسش قرار گرفت. سپس، مصاحبه‌ها ترانويسي شده و با روش تحليل تم كد‌گذاري شدند. در پژوهش حاضر، از مجموع 494 كد باز؛ 12 تِم فرعي سطح1، 33 تِم فرعي سطح2 و 5 تِم اصلي شامل؛ اهميت و ضرورت، ملاكهاي دسته‌بندي، اندازه‌ها و سطوح، طبقه‌بندي وگزارشگري شناسايي شد كه به عنوان مؤلفه‌هاي گزارشگري بدهيهاي بخش عمومي تعيين شدهاند.