تحليل نشانه‌شناسانه تصوير و روايت آن در هويت‌بخشي دوگانه نگاره‌هاي كتاب فتح نامه (نسخه موزه بريتانيا) با استفاده از نظريه واسازي دريدا

كتاب فتح‌‌نامه محل رويارويي دو فرهنگ و دين متفاوت است. اين كتاب مجالي را جهت بحث و گفت‌وگو دربارۀ نحوۀ ارتباط‌‌دهي نشانه‌ها و معاني آ‌ن‌ها با همديگر در يك تصوير فراهم مي‌كند. به‌نظر مي‌رسد برخي از نشانه‌هاي تصويري به‌كاررفته در آثار به‌همراه روايت در تعيين هويت نگاره‌ها مهم باشد. در اين پژوهش، تلاش مي‌شود با روش توصيفي ـ تحليلي و جمع‌آوري اطلاعات و منابع كتابخانه‌اي، نگاره‌هاي كتاب فتح‌نامه‌ي نسخۀ موزۀ بريتانيا با رويكرد نشانه‌شناسي دريدا بررسي و تحليل شده است. در اين امر، كاربست راهبرد واسازي دريدا در خوانش و تحليل نگاره‌هاي مورد بحث براي پي بردن به هويت دوگانۀ كتاب امكان‌پذير بوده و به‌دليل كم‌اقبالي پژوهشگران به اين حوزه، ضرورت تحقيق در اين زمينه احساس مي‌گردد. هدف پژوهش دستيابي به نحوۀ معنا‌دهي به هويت دوگانۀ نگاره‌هاي كتاب فتح‌نامه و ارتباط نگاره‌هاي اين كتاب با ويژگي‌هاي تصويري نگارگري دورۀ صفوي است. پرسش تحقيق اين است كه چه عامل يا عواملي به توليد هويت دوگانه در اين اثر مي‌انجامد. براساس يافته‌هاي مقاله مشخص گرديد پاررگون، روايت، نشانه‌هاي تصويري و بافت چهار عاملي هستند كه موجب توليد هويت دوگانه در اثر مي‌‌شود و نقش پاررگون و روايت از همه پررنگ‌تر است.