تحليل شاخص‌ها و تبيين راهبردهاي تحقق هوشمندسازي شهري (مطالعۀ موردي: شهر اصفهان)

طرح مسئله: با ادامۀ تسلط جمعيت شهري در سطح جهاني، افزايش روندهاي تغيير اوضاع و پيش‌بيني‌هاي سازمان ملل، برنامه‌ريزان شهر، مبتكران و محققان شهري به‌طور فزاينده‌اي در حال كار بر روي ابتكارات مشترك براي بررسي جنبه‌هاي فيزيكي، فناوري، اجتماعي، سياسي و زندگي هماهنگ شهري هستند و هدف، ايجاد شهرهايي با عملكرد خوب، مرفه، پايدار، مقاوم و قابل زندگي است. در راستاي گسترش كلان‌شهرها و فشارهايي كه بر زيرساخت‌هاي شهري وارد مي‌شود، به تحقق رويكردهايي مانند هوشمندسازي شهري توجه شده است كه باعث بهبود كيفيت زندگي و عملكرد شهر مي‌شود.هدف: بررسي مؤلفه‌هاي مؤثر در تحقق هوشمندسازي شهر اصفهان است.روش پژوهش: رويكرد حاكم بر پژوهش از نظر هدف، كاربردي‌–‌‌توسعه‌اي و روش آن توصيفي‌–‌تحليلي است. اطلاعات لازم با به‌كارگيري منابع اسناديكتابخانه‌اي و مطالعات ميداني جمع‌آوري شد. جامعۀ آماري پژوهش را مسئولان و مديران شهري تشكيل مي‌دهد كه براساس روش نمونه‌گيري گلوله‌برفي، 60 نفر براي نمونۀ مدنظر انتخاب شد. تحليل پژوهش با استفاده از روش تحليل عاملي و SWOT صورت گرفت.نتايج: نتايج يافته‌هاي روش تحليل عاملي نشان‌دهندۀ آن است كه چهار عامل، اقتصادي/ مديريتي (مقدار ويژه: 7.69 و درصد واريانس كل: 20.78 درصد)، اقتصادي/ محيطي (مقدار ويژه: 5.86 و درصد واريانس كل: 15.85 درصد)، كالبدي (مقدار ويژه: 5.67 و درصد واريانس كل: 15.32 درصد) و اجتماعي (مقدار ويژه: 4.56 و درصد واريانس كل: 12.34 درصد) مهم‌ترين عوامل در هوشمندسازي شهر اصفهان است؛ همچنين يافته‌هاي حاصل از روش SWOT نشان‌دهندۀ نقاط قوت و ضعف، فرصت‌ها و تهديدهاي تحقق هوشمندسازي در شهر اصفهان است.نوآوري: هوشمندسازي شهري، شكل نهايي رويكردهايي مانند شهر پراكنده، شهر فشرده، رشد هوشمند، شهر الكترونيك و هوشمند است كه در طول زمان شكل گرفته و تكميل‌كنندۀ يكديگر بوده‌اند. در پژوهش حاضر از شاخص‌هاي مشترك اين نظريه‌ها، در راستاي تحقق هوشمندسازي در شهر اصفهان استفاده شده است.