تلفيق مشاهدات رخداد آكولتيشن در توموگرافي ضرايب شكست تر جو با استفاده از مدل‌هاي تابعي سه‌بعدي و چهاربعدي

بخارآب يكي از مهم‌ترين شاخص‌هاي جوي است كه تعيين دقيق آن به افزايش دقت مدل‌هاي عددي هواشناسي كمك فراواني مي‌كند. اما تغييرات شديد اين پارامتر در مكان و زمان باعث شده است كه نتوان مدلي دقيق براي اين پارامتر ارائه كرد و درنتيجه مدل‌هاي عددي هواشناسي دقت لازم را در پيش‌بيني اين پارامتر نداشته باشند. امروزه با استفاده از مشاهدات GNSS و به‌كارگيري روش توموگرافي مي‌توان ضرايب شكست تر در هر يك از المان‌هاي حجمي در نظر گرفته‌شده را برآورد كرد. اما يكي از پارامترهاي تعيين‌كننده دقت مسائل توموگرافي توزيع سيگنال‌هاي GNSS در داخل شبكه است. استفاده از مشاهدات رخداد آكولتيشن مي‌تواند باعث افزايش تعداد مشاهدات از جنس پارامترهاي جوي حتي در نقاطي كه مشاهدات ايستگاه‌هاي GNSS حضور ندارد، شود. هدف از اين تحقيق تلفيق مشاهدات آكولتيشن با مشاهدات GPS به‌منظور بالابردن دقت ضرايب شكست برآورد شده در توموگرافي تابعي تروپوسفر است. به‌منظور برآورد كردن مجهولات مسئله توموگرافي از مدل تابعي با كمك هارمونيك‌هاي كلاه‌كروي به‌همراه توابع متعامد تجربي براي تشكيل مدل سه‌بعدي استفاده ‌شده است. همچنين از توابع پايه اسپيلاين براي نمايش توزيع ضرايب شكست تر در زمان و تشكيل مدل چهاربعدي بهره گرفته‌شده است. منطقه مورد مطالعه، شبكه‌ ايستگاه‌هاي دائمي در كاليفرنيا در نظر گرفته‌ شده است. پروفيل ضرايب شكست تر حاصل از توموگرافي در دو اپك زماني (دو فصل مختلف) محاسبه شدشده و با داده‌هاي راديوسوند مقايسه مي‌شوند. نتايج نشان مي‌دهد كه استفاده از مشاهدات آكولتيشن در كنار مشاهدات زميني GPS در توموگرافي انجام‌شده با استفاده از مدل‌هاي تابعي سه‌بعدي و چهاربعدي مي‌تواند مقدار RMSE پروفيل‌هاي ضرايب شكست تر را تا حدود 8 درصد نسبت به توموگرافي انجام‌شده فقط با استفاده از مشاهدات GPS بهبود دهد.