برآورد تلفيقي دماي شب‌هنگام سطح زمين در حوضه آبريز جازموريان با استفاده از داده‌هاي سنجنده MODIS ماهواره‌هاي Terra/Aqua

دماي سطح زمين (LST) كه حاصل اندركنش جو سطح زمين است، به‌دليل تأثيرپذيري از پوشش سطح زمين، رطوبت خاك، آلبيدو، زبري سطح و اندركنش اين عوامل با هواسپهر، به‌خوبي مي تواند تغييرات شرايط گرمايي سطح زمين را آشكار كند. در پژوهش حاضر از داده هاي LST شب هنگام سنجنده موديس هر دو ماهواره ترا و آكوا (MOD11C3 MYD11C3) كه از وبگاه http://earthdata.nasa.gov دريافت شد، براي برآورد LST در حوضه آبريز جازموريان طي سال هاي 20192003 استفاده شد. پس از فراهم‌سازي داده ها با گام‌هاي زماني ماهانه و مكاني 5 كيلومتر، محاسبات برروي دو ماتريس ماهانه و فصلي انجام شد و به تهيه خروجي هاي آماري فضايي منطبق با هدف تحقيق، در محيط نرم‌افزارهاي Excel، ENVI و GIS اقدام شد. نتايج نشان داد؛ LST شب هنگام در حوضه آبريز جازموريان، طي دوره آماري مورد مطالعه حدود °C1 افزايش يافته است. اين افزايش در دماي كمينه بيش از افزايش در دماي بيشينه (افزايش بيشتر دماي دوره سرد سال در مقايسه با دوره گرم سال) بوده است. توزيع فضايي LST شب هنگام نيز، بيانگر دامنه گسترده اي از دماها از °C10 تا°C  35+ است كه بيشينه آن در مناطق پست و كم ارتفاع مركزي و جنوبي و كمينه آن در ارتفاعات شمالي حوضه برآورد شد. همچنين برآورد فضايي ناهنجاري LST شب هنگام، ضمن تأييد روند افزايشي LST، بيشترين/كمترين ناهنجاري مثبت LST را به‌ترتيب در بخش هاي مركزي و غربي/بخش هاي شرقي و ارتفاعات شمالي حوضه نشان داده است. به‌طور كلي مقادير LST شب هنگام، به‌طور محسوسي از سال 2008 به‌بعد و به خصوص در ماه هاي مربوط به دوره سرد سال روند افزايشي داشته است. اين شرايط مي تواند به‌عنوان نمايه اي از تغيير اقليم مورد توجه قرار گرفته و منجر به تغيير برخي از فراسنج هاي محيطي از قبيل رطوبت نسبي، تبخير و تعرق، رطوبت سطح خاك، ماندگاري برف، دماي نقطه شبنم و انرژي بازتابي شبانه شود.