بررسي اثرات كوانتومي گرانش بر يك مدل برداري

يكي از نتايج مهم نظريه گرانش كوانتومي اصلاح قوانين فيزيك در فواصل كوتاه است. مثلاً روابط جابه‌جايي مكانيك‌كوانتومي استاندارد در مقياس‌‌هايي از طول (به نام طول پلانك) تغيير مي‌‌يابند. البته بايد توجه داشت كه اين تغييرات در انرژي‌‌هاي پايين قابل صرف‌نظر كردن است و فقط در حد انرژي‌‌هاي بالا همچون جهان اوليه اين تصحيحات قابل‌توجه مي‌‌شوند. در اين راستا اصل عدم‌قطعيت استاندارد مكانيك‌كوانتوم با روابط اصلاح‌شده عدم‌قطعيت كه شامل يك طول كمينه قابل‌مشاهده از مرتبه طول پلانك است تغيير مي‌‌يابند. از طرفي لحظات ابتداي پيدايش عالم كه شامل دوره تورم بوده دوره‌اي است كه به‌دليل سطح بالاي انرژي، اثرات كوانتومي گرانش در آن قابل‌توجه و لذا مي‌‌توان در اين دوره به بررسي اين اثرات پرداخت. براي اين‌كار مي‌‌توان ويژگي‌‌هاي دوره تورمي را از روي پارامتر‌‌هاي اوليه عالم همچون افت‌وخيزهاي اوليه تشكيل ساختار عالم و نمايه طيفي مورد بررسي قرار داد. در اين پژوهش اثرات كوانتومي گرانش را در يك مدل برداري گرانش تعميم‌يافته مورد بررسي قرار داده‌‌ايم. به اين صورت كه با استفاده از اصل عدم‌قطعيت اصلاح‌شده از طريق هندسه ناجابه‌جايي (كه بر اساس اصلاحات گرانش كوانتومي به‌دست‌آمده)، ديناميك تورمي جهان اوليه را مورد مطالعه قرار داده و سپس اثرات كوانتومي گرانش ناشي از تعميم اصل عدم‌قطعيت را در پارامتر نمايه طيفي را بررسي مي‌‌كنيم. همچنين چگالي اختلالات اسكالر متأثر از اين اثرات مورد محاسبه قرار گرفته است.