بررسي رابطه اخلاق كاري با عملكرد شغلي كاركنان بيمارستان هاي منتخب آموزشي شهر يزد در سال 1400

مقدمه و هدف: عملكرد شغلي حياتي‌ترين مسئله سازمان است كه بقا يا انحلال سازمان به آن بستگي دارد. يكي از عوامل ارتقاي عملكرد شغلي، اخلاق كاري است. ازآنجاكه اخلاق كاري و عملكرد شغلي از مباحث جدايي‌ناپذير در بهبود بهره‌وري هستند، پژوهش حاضر رابطه اخلاق كاري و عملكرد شغلي كاركنان بيمارستان‌هاي منتخب دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد را در سال 1400 بررسي كرده است.روش كار: اين پژوهش ﮐﺎرﺑﺮدي، ﺗﻮﺻﯿﻔﯽﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ و ﻣﻘﻄﻌﯽ بود كه روي 180 نفر از ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن‌ﻫﺎي ﻣﻨﺘﺨﺐ آموزشي شهر يزد انجام شد. اعضاي نمونه به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند و پرسش‌نامه اخلاق كاري Petty و عملكرد شغلي پاترسون در اختيار آن‌ها قرار گرفت. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌هاي من‌ويتني و كروسكال واليس تحليل شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد ميان ابعاد اخلاق كاري و عملكرد شغلي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد كه شامل علاقه به كار 0/355، پشتكار 0/551، روابط سالم 0/483 و روح جمعي و مشاركت در كار 0/386 بود. ميان متغيرهاي دموگرافيك (تأهل، ميزان تحصيلات، سن و سابقه كار) با اخلاق كاري و متغيرهاي دموگرافيك (جنسيت، تأهل، سن و سابقه كار) با عملكرد شغلي رابطه معناداري مشاهده شد (0/05 P).نتيجه‌گيري: افزايش اخلاقيات باعث افزايش عملكرد شغلي مي‌شود و چون عملكرد شغلي موجب ارتقاي بهره‌وري سازمان و رسيدن به اهداف مي‌شود، ضرورت توجه به اين متغيرها انكارناپذير است.