سرچشمه هاي فارسي و تازيِ پاره اي مضامين در اشعار عاميانۀ بختياري

مقالۀ حاضر مطالعه اي تطبيقي ميان شعر عامۀ بختياري و ادبيات كلاسيك فارسي است كه با رويكردي تاريخي مي كوشد سرچشمه ها و ريشه هاي پاره اي از مضامين شعريِ بختياري را در شعر كهنِ فارسي شناسايي كند. اين مضامين در چند دستۀ اصلي قرار مي گيرند: تصاوير (صور خيال) و توصيفات، باهمايي ها، تلميحات تاريخي ـ ادبي، و رسومي كه دستمايۀ مضمون آفريني قرار گرفته اند. وجود اين مضامين مشترك، گرچه گاه چيزي جز تصادف و توارُد نيست، اما به نظر مي رسد اغلب در گذشتۀ مشترك اين اقوام ريشه داشته باشد، زيرا به دليل انزوا و دورافتادگيِ اقوام لُر از جريان ادبيات مكتوبِ فارسي، اقتباس و اخذ مستقيم از اين ادبيات چندان گسترده نيست؛ هرچند بي شك برخي مضامين شعر لُري برگرفته از ادب فارسي است. تأثير ادبيات فارسي را به وضوح مي توان در تلميحاتِ اشعار بختياري به افسانه هاي ايراني، خاصه شاهنامۀ فردوسي، ديد. در پايان، با نظر به پيوند عميق و ديرينۀ ادب پارسي و تازي، مقايسه اي نيز ميان مضامين مشترك در اشعار بختياري و معلّقات سبع ــ به منزلۀ نمونه اي از شعر كهن تازي ــ صورت گرفته است.