معرفي و بررسي محتوايي طرازالعارفين

فاقد عنوان لاتين

ادبيات كهن فارسي و آثار بزرگان و نويسندگان قرون متقدم همواره مورد توجه عموم ادب‌پژوهان بوده است و ادبيات سده­هاي متأخرتر، به‌ويژه زنديه و قاجار به علت رويكرد تقليدي كمتر مورد توجه قرار گرفته است. با وجود اين در قرن­هاي دوازدهم و سيزدهم نيز آثاري يافت مي­شود كه از بسياري جهات حائز اهميت باشند ولي به‌درستي مورد توجه واقع نشده­اند. يكي از آثار عرفاني ارزشمند اين دوره مثنوي طرازالعارفين است. اين اثر مثنوي عرفاني با ديباچه‌اي به نثر و نظم در بر دارنده مسائل عرفاني، حكمي، تعليمي و اخلاقي بسياري است. اين پژوهش بر آن است به بررسي مضامين تصوف و عرفان در نسخه طرازالعارفين بپردازد. براي اين منظور ابتدا عرفان و تصوف در انديشه و تفكر اسلامي و شعراي عارف و عرفان دورۀ قاجار بررسي شد و سپس ويژگي­هاي محتوايي و مضامين عرفاني همراه با شواهد ذكر گرديد. بررسي اين ديوان نشان از تأثيرپذيري شاعر از شاعران سنتي به­ويژه مولانا در زمينۀ عرفان دارد و كاربرد زياد آيات، احاديث و ادعيه و اصطلاحات فلسفي و عرفاني در اين اثر بيانگر آشنايي شاعر با قرآن، فلسفه، كلام و عرفان است.

فاقد چكيده لاتين