مسئوليت پذيري اجتماعي دانشگاه: ارائه الگوي اثربخشي دانشگاه در توسعه كار آفريني اجتماعي

University Social Responsibility: Providing a model of university effectiveness in the development of social entrepreneurship

عدم توجه و پايبندي سازمان ها و مديران تابعه به وظيفه و مسئوليت اجتماعي شان يكي از مسائل و مشكلات اجتماعي است كه مي‌تواند توسعه پايدار را با مشكل مواجه سازد. تغيير و تحول در شرايط و نيازهاي جامعه موجب تغيير و تحول در رسالت دانشگاه‌ها شده است. هدف اصلي در اين پژوهش مسئوليت پذيري اجتماعي دانشگاه: ارائه الگوي اثربخشي دانشگاه در توسعه كارآفريني اجتماعي مي­باشد. اين پژوهش از نوع هدف كاربردي است. داده­ها بي كتابخانه­ايي با فيش­برداري و ميداني با استفاده از پرسشنامه استاندارد مولفه­هاي دانشگاه كارآفرين براري و همكاران (1399) با تعداد 48 گويه جمع­آوري شده است. جامعه آماري مورد نظر كليه اساتيد دانشگاه پيام نور استان مازندران به تعداد 164 نفر بوده كه با استفاده از روش نمونه­گيري تصادفي در دسترس و جدول مورگان 115 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. داده‌هاي آماري با تشكيل جداول توزيع فراواني و با استفاده از نرم‌افزار SPSS و Smart PLS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. ابعاد توانمندسازي، مسئوليت‌پذيري اجتماعي، ارتباطي، سازماني و علمي به ترتيب بيشترين اهميت را در بين ابعاد شناسايي شده دارند. در بين ابعاد شناسايي شده بعد حمايتي دانشگاه در توسعه كارآفريني اجتماعي با بار عاملي 0.84، بعد سازماني دانشگاه در توسعه كارآفريني اجتماعي با بار عاملي 0.79، بعد ارتباطي دانشگاه كارآفريني اجتماعي با بار عاملي 0.77، بعد توانمندسازي دانشگاه كارآفريني اجتماعي با بار عاملي 0.75، بعد علمي دانشگاه كارآفريني اجتماعي با بار عاملي 0.71، و به ترتيب ميزان تعلق بيشتري نسبت به ساير ابعاد به مفهوم مدل دانشگاه در توسعه كارآفريني اجتماعي داشته اند. وضعيت مناسب دانشگاه پيام نور از لحاظ مولفه‌هاي شناسايي شده براي دانشگاه در توسعه كارآفريني اجتماعي در اين پژوهش مي‌تواند توانمند بودن اين دانشگاه در عرصه كارآفريني اجتماعي را تاييد كند.

Lack of attention and adherence of organizations and affiliated managers to their duties and social responsibility is one of the social issues and problems that can hinder sustainable development. Changes in the conditions and needs of society have led to changes in the mission of universities. The main purpose of this study is university social responsibility: to provide a model of university effectiveness in the development of social entrepreneurship. This research is of applied purpose type. Data were collected in the form of libraries with filing tools and field tools using the standard questionnaire of components of Karafarin University, et al. (2016)with 48 items. The statistical population of all professors of Payame Noor University of Mazandaran province was 164 people who were selected using available random sampling method and Morgan table 115 people were selected as a statistical sample. Statistical data were analyzed by forming frequency distribution tables using SPSS and Smart PLS software. The dimensions of empowerment, social responsibility, communication, organizational and scientific are the most important among the identified dimensions, respectively. Among the identified dimensions, the supportive dimension of the university in the development of social entrepreneurship with a factor of 0.84, the organizational dimension of the university in the development of social entrepreneurship with a factor of 0.79, the communication dimension of the university of social entrepreneurship with a factor of 0.77, the empowerment of the university of social entrepreneurship with a factor of 0.75 University of Social Entrepreneurship with a factor load of 0.71, and respectively have a greater degree of belonging to the concept of the university model in the development of social entrepreneurship than other dimensions. The appropriate situation of Payame Noor University in terms of the components identified for the university in the development of social entrepreneurship in this study can confirm the ability of this university in the field of social entrepreneurship.