بررسي عوامل مؤثر بر پذيرش فناوري‌هاي نوين آبياري در بين كشاورزان منطقۀ سيستان

بهره‌گيري از فناوري‌هاي نوين آبياري راهكاري است كه در خدمت كشاورزان براي مديريت ريسك توليد (عملكـرد) از طريق ذخيره و تخصيص بهينه منـابع قـرار دارد. اين پژوهش باهدف پيش‌بيني عوامل مؤثر بر پذيرش فناوري‌هاي نوين آبياري در بين كشاورزان منطقه سيستان با استفاده از مدل لاجيت صورت پذيرفته است. نمونه‌گيري در اين مطالعه به روش خوشه‌اي تصادفي بوده كه تعداد 100 كشاورز از بين روستاهايي كه در آنها طرح آبياري تحت فشار اجرا گرديده، انتخاب شدند. داده‌هاي موردنياز با استفاده از پرسش‌نامه از كشاورزان در سال زراعي 99۱۳98 گردآوري و توسط نرم افزار SPSS24 و بكارگيري مدل لاجيت مورد تجزيه‌ و تحليل قرار گرفتند. نتايج حاصل از رگرسيون لاجيت نشان داد سن، تحصيلات، مالكيت، سطح زيركشت و درآمد بين 71 تا 6/94 درصد از تغييرات متغير پذيرش و عدم‌پذيرش آبياري تحت‌فشار را تبيين مي‌كنند و عوامل اجتماعي و اقتصادي توانسته‌اند بين 69 تا 92 درصد از تغييرات پذيرش فناوري را تبيين نمايند؛ كه از اين‌ بين تنها عوامل اقتصادي از قبيل پايين بودن نرخ بهره تسهيلات بانكي، كافي بودن مقدار تسهيلات بانكي، توان سرمايه‌گذاري كشاورز و ... تأثير معني‌داري (0/05≥ P) بر پذيرش فناوري آبياري تحت‌فشار توسط كشاورزان داشتند. لذا مي‌بايست سازوكارهاي مناسب جهت رفع اين‌ محدوديت‌ها با توجه به شرايط كشاورزان مهيا گردد و با استفاده از آموزش‌هاي علمي و عملي كشاورزان را جهت پذيرش اين تكنولوژي ترغيب نمود، از طرفي با توجه به اقليم گرم و خشك منطقه مي‌بايست گياهان زراعي و باغي مناسب با اين روش آبياري تحت فشار و سازگار با محيط كه از لحاظ اقتصادي نيز داراي كارايي و عملكرد بالاتري هستند به كشاورزان معرفي گردد.