مديريت سيلاب‌ ناحيه هشتم شهر هرات افغانستان با استفاده از روش‏هاي توسعه كم اثر و ارزيابي آنها با مدل EPA-SWMM

از اساسي‏‌ترين مشكلات در توسعه شهري، افزايش سطوح غيرقابل نفوذ مي‌باشد كه منجر به ‌افزايش ‌رواناب‌ و وقوع سيلاب‌هاي شهري مي‌شود. در اين پژوهش، وضع موجود سيلاب‏‌هاي ناحيه هشتم شهر هرات با استفاده از مدل رياضي EPA-SWMM،‌ به لحاظ آبگرفتگي بررسي شد. سپس شش حالت مختلف به شكل اجراي دو روش ‌توسعه كم اثر بشكه ذخيره آب باران ‌(در دو اندازه مختلف) و واحد زيست‏‌ماند بيولوژيكي، به‏ طور جداگانه و ‌هم‏زمان مدل‌سازي شد. نتايج اين پژوهش نشان داد با به ‏كارگيري روش‌‏هاي توسعه كم ‏اثر مي‌توان اثرات ‌منفي سيلاب‌هاي با دوره بازگشت 10 سال را حداقل 40 درصد كاهش داد. پس از آن با بهره‌گيري از روش ‌مخزن تعديل سيلاب، شبيه‌سازي صورت گرفته است. نتايح نشان داد، احداث مخازن تأخيري، موجب تأخير در ‌زمان وقوع دبي اوج و كاهش دبي اوج سيلاب مي‏‌شود. همچنين به‏ كارگيري مخزن تعديل سيلاب و روش واحد زيست‌‏ماند و روش بشكه باران با قطر بزرگتر موجب كاهش 80 درصدي محل‌هاي آبگرفتگي و به ‏كارگيري روش واحد زيست‏‌ماند و روش بشكه باران با قطر كوچكتر، موجب كاهش 75 درصدي كاهش حجم سيلاب شهري مي‌شود.