اصول اخلاق كنشگري اجتماعي روحانيون در آموزه هاي شيعي و آيين كاتوليك

كنشگري اجتماعي در زمرۀ فعاليت‌هاي اختياري آدمي است كه در قالب و چارچوب نظام اخلاقي واقع مي‌شود و سمت‌وسويي مناسب به خود مي‌گيرد. در تمام اديان، روحانيون از جملۀ مهم‌ترين كنشگران اجتماعي هستند كه فعاليت آنان نيز ضرورتاً بايد در قالب اخلاقي ديده شود. در اين نوشتار، نخست، اصول و بايسته‌هاي اخلاقي كنشگري در دو مذهب كاتوليك در مسيحيت و شيعه دراسلام بررسي شده و سپس، با مقايسۀ آن اصول به شباهت‌ها و تفاوت‌هاي آنان نظر شده است. بايستگي شأن و ارزش انسان، رعايت خير عمومي، بايستگي اخلاقي هم‌بستگي، گزينۀ ترجيحي فقرا، بايستگي مباشرت، اصل مشاركت، اصل رعايت حقوق و مسئوليت‌ها، بايستگي عدالت اقتصادي و اصل لزوم ايجاد صلح در آيين كاتوليك، و اصول عدالت، امين‌بودن، تعاون، نيكوكاري، محبت و رأفت، امربه‌معروف و نهي‌ازمنكر، خيرخواهي و وفاي به عهد در مذهب تشيع بررسي و تحليل شدند.