بررسي بالا آوردن اندام تحتاني در پيشگيري از هيپوتنشن مادري بعد از بي‌حسي نخاعي در سزارين الكتيو؛ يك مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده دوسويه‌كور

مقدمه: افت فشارخون، يك عارضه شايع در بي‌حسي نخاعي حين سزارين است كه درمان‌هاي موجود اين عارضه را كاملاً برطرف نمي‌سازد. با توجه به سهولت و كم‌عارضه بودن اين روش، مطالعه حاضر با هدف بررسي اثر بالا آوردن اندام تحتاني بر كاهش انسيدانس هيپوتانسيون انجام شد.روش‌كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني دوسوكور در سال ۹۹-1398 بر روي 101 زن باردار كانديد سزارين تحت بي‌حسي نخاعي در بيمارستان فاطميه دانشگاه علوم پزشكي همدان انجام شد. افراد به‌طور تصادفي در دو گروه مداخله (بالا آوردن پاها پس از بي‌حسي) و شاهد (بدون بالا آوردن پا) تخصيص داده شدند. پس از شروع بي‌حسي و در زمان‌هاي مختلف، فشارخون سيستوليك و دياستوليك، بروز هيپوتانسيون، وقوع تهوع و استفراغ و براديكاردي و مقدار مصرف آتروپين و افدرين در دو گروه ثبت و مقايسه شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 22) و آزمون‌هاي آماري تي مستقل و آزمون مربع كاي صورت گرفت. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد.يافته‌ها: اختلاف معني‌داري از نظر ميانگين فشار سيستوليك و دياستوليك و تعداد ضربان قلب در زمان‌هاي مختلف بين دو گروه مشاهده نشد (0.05 p) و فقط ميانگين فشار دياستوليك در دقيقه 25 در گروه مداخله پايين‌تر از گروه كنترل بود (0.05≥p). وقوع تهوع و استفراغ در گروه مداخله همواره كمتر از گروه كنترل بود، ولي تفاوت دو گروه معني‌دار نبود (0.05 p). ميزان وقوع هيپوتانسيون در گروه مداخله 54% و در گروه كنترل 60.8% بود، ولي تفاوت دو گروه معني‌دار نبود (0.5=p).نتيجه‌گيري: بالا آوردن پا پس از بي‌حسي نخاعي، تأثير چشم‌گيري در اندكس‌هاي هموديناميك از جمله وقوع هيپوتانسيون ندارد.