عوامل موثر بر احتمال بقاي بنگاه ها با مالكيت خارجي در ايران

جذب سرمايه گذاري مستقيم خارجي از منظر تامين مالي، نفوذ در بازارهاي جهاني و تأكيد بر مزيت نسبي، نقشي كليدي در تقويت رشد اقتصادي، تأمين ارز و افزايش صادرات غير نفتي دارد. در پژوهش حاضر عوامل موثر بر بقاي بنگاه ها با مالكيت خارجي با استفاده از مدل لگاريتم دوگانه مكمل بررسي مي شود. براي رسيدن به هدف تحقيق، وضعيت آتي مجوزهاي سرمايه گذاري خارجي معتبر در سال 1386 از نظر وضعيت اعتبار تا سال 1398 مورد پيگيري قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهد كه در سال هاي توافق برجام احتمال خروج بنگاه ها با مالكيت خارجي كمتر از دوران تحريم ها بوده است. نتايج همچنين نشاندهنده اين واقعيت است كه با افزايش عمر فعاليت و اندازه سرمايه وارده، خطر خروج بنگاه ها با مالكيت خارجي كاهش مي يابد. بنگاه ها با مالكيت خارجي كه منشا سرمايه آن اروپا بوده است احتمال كمتري براي خروج داشته اند و بنگاه ها با مالكيت خارجي فعال در بخش هاي صنعتي و استان هاي با جمعيت بالاي سه ميليون نفر، خطر خروج كمتري داشته اند.