ارزيابي اثرات گردشگري در توسعه‌ي كارآفريني مناطق روستايي (مطالعه موردي: روستاي غريب محله)

گسترش صنعت گردشگري به عنوان يكي از ابزارهاي اصلي توسعه در هر ناحيه، خصوصاً نواحي روستايي است. از آنجا كه گردشگري عمدتاً دربرگيرنده‌ي كسب‌وكارهاي كوچك اقتصادي است، ضرورت نقش كارآفرينان گردشگري براي توسعه گردشگري روستايي محرز مي‌باشد؛ و بنابراين تشويق و ترويج كارآفريني منجر به توسعه مناطق روستايي مي‌گردد. بر اين اساس، هدف اصلي پژوهش حاضر، تبيين اثرات گردشگري بر توسعة كارآفريني در روستاي غريب‌محله شهرستان بهشهر است كه در آن براي دستيابي به اهداف، تركيبي از روشهاي توصيفي-تحليلي و علّي مورد استفاده قرار گرفته است. جامعة آماري پژوهش را كلّيّة سرپرستان خانوار ساكن در روستاي غريب‌محله تشكيل مي‌دهند كه از ميان آنها، 150 نفر به عنوان نمونة آماري انتخاب شدهاند. ابزار اصلي پژوهش، پرسشنامة محقق‌ساخته است كه روايي آن با كسب نظرات كارشناسان گردشگري و پايايي آن با انجام پيش‌آزمون و محاسبة ضريب آلفاي كرونباخ (0.776)، به تأييد رسيده است. نتايج پژوهش نشان داد معناداري تفاوت ميانگين عددي از مطلوبيت عددي مورد آزمون (كه ميانگين طيف ليكرت=3) در نظر گرفته شده است، در همه شاخص ها در سطح 99 درصد معنادار بوده و تفاوت همه مولفه‌هاي بررسي شده از حد مطلوب به شكل مثبت مي‌باشد كه اين امر، بيانگر اين نكته است كه توسعه گردشگري در روستاي مورد مطالعه، مي‌تواند نقش مهمي در بهبود شرايط كارآفريني در بين ساكنين محلي ايجاد كند.