ارزيابي ميزان برخورداري گردشگران از خدمات گردشگري شهري مطالعه موردي: مناطق ده گانه شهرداري تبريز

برخورداري از خدمات شهري را مي توان، داشتن حقوق شهروندي يك شهروند، بدون توجه به نژاد، جنسيت، مكان و... در برخورداري از امكانات شهر دانست. رتبه بندي مناطق شهري از بعد خدمات گردشگري، معياري براي تعيين زيرساخت هاي مورد نياز و تعديل نابرابري بين مناطق شهرداري است. در همين راستا اولويت بندي مناطق شهري كه بتواند چارچوب مؤثري براي توزيع خدمات به منطور استفاده گردشگر باشد، ضروري است. با توجه به اهميت صنعت گردشگري و وجود پتانسيل هاي گردشگري در شهر تبريز، تعيين ميزان برخورداري مناطق مختلف اين شهر جهت انجام برنامه ريزي هاي مناسب و كارا به منظور خدمات رساني بهتر و جلب رضايت گردشگران در مناطق مختلف ضروري مي نمايد. بدين منظور ميزان برخورداري از عناصر گردشگري در خدمات شهري مورد ارزيابي قرار گرفت. روش پژوهش توصيفي مقايسه اي و نوع آن كاربردي است. روش گردآوري اطلاعات نيز ميدانياسنادي است. در ابتدا نحوه پراكندگي عناصر در مناطق ده گانه با استفاده از روش تراكم هسته اي kernal density)) مورد ارزيابي قرار گرفت. در ادامه براي رتبه بندي عناصر بر اساس ميزان اهميت، عناصر با استفاده از مدل AHP وزن دهي و رتبه بندي شدند و سپس در مرحله بعدي با استفاده از مدل TOPSIS اقدام به تعيين ميزان برخورداري مناطق از خدمات گردشگري شهري بر اساس ميزان اهميت عناصرگرديد. بر اساس نتايج حاصل از تحليل، منطقه 8 با ضريب تاپسيس0.836523 در رتبه اول و منطقه 7 با ضريب 0.065989 در رتبه آخر از نظر ميزان برخورداري قرار دارند.