مديريت تعارض منافع در بخش عمومي

مديريت تعارض منافع يكي از روش­هاي پيشگيري از فساد، افزايش شفافيت، كارامدي، پاسخگويي و اعتماد عمومي به دولت است. تعارض بين منافع شخصي و منافع عمومي، امري است كه عموم كارگزاران دولتي با آن مواجه مي‌شوند؛ ازاين‌رو، بايد به‌درستي مديريت شود، وگرنه مي‌تواند زمينه‌ساز فساد باشد. كشورهاي مختلف، با اتخاذ تدابير گوناگون، براي تحقق اين هدف تلاش كرده‌اند. در نظام حقوقي ايران نيز احكام پراكنده‌اي در اين باره وجود دارد، اما اين تأسيس حقوقي، به‌طور مستقل شناسايي نشده است. ازاين‌رو، پرسش اصلي پژوهش آن است كه عناصر سازنده تعارض منافع در بخش عمومي چيست و وضعيت‌هاي تعارض منافع چگونه بايد مديريت شود؟ در مقام پاسخ به اين پرسش، داشتن مسئوليت عمومي، وجود نفع شخصي براي كارگزار عمومي و تأثير منفي آن بر خدمات عمومي به‌عنوان عناصر تحقق تعارض منافع شناسايي شدند؛ چگونگي مديريت آنها در چهار حوزه مهمي كه بيشترين آسيب‌پذيري را در برابر تعارض منافع دارند، مطالعه و راهكارهايي براي رفع خلأها يا اصلاح قوانين و مقررات موجود ارائه شد.