تلقي زرتشتيان از كيفر زنان بزهكار در دوزخ بر مبناي نسخ هندي مصوّر ارداويرافنامه

متن اصلي كتاب ارداويرافنامه، يك منبع ديني و در‌عين‌حال ادبي است كه بارها به زبان‌هاي ديگر به دو صورت نظم و نثر ترجمه شده است و پارسيان هند، به آن توجه بسياري كرده‌ و هنرمندان نيز در تصويرگري آن كوشيده‌اند. نگارندگان با هدف بررسي جايگاه ارداويرافنامه در ادبيات ديني زرتشتي و تحليل تصاوير آن‌ها با نظام كيفري فقه زرتشتي، 15 نگاره از چهار نسخۀ مصوّر دست‌نويس و چاپ سنگي ارداويرافنامۀ هندي را انتخاب كرده و مورد توصيف و تحليل قرار داده‌اند و در پي پاسخ به اين سؤالا‌ت هستند كه نگاره‌هاي نسخ ارداويرافنامه چگونه در ارتباط با فقه زرتشتي و به‌ويژه گناهان زنان قابل‌بررسي هستند و چگونه مي‌توان تأثير‌پذيري يا استقلال‌كاري هنرمندان نقاش را از منابع مكتوب سنجيد. نتايج به‌دست‌آمده از مطالعات كتابخانه‎اي و اسنادي، گوياي آن است كه هنرمندان زرتشتي، تمايل زيادي در مصوّركردن عذاب و شكنجۀ زنان دوزخي داشتند. آن‌ها براي اين كار از نقش‌كردن موجودات خيال‌انگيز و وحشتناك استفاده مي‌كردند. روايت‌هاي سخت‌گيرانۀ موجود در متن ارداويرافنامه، نوعي تحريف موبدان در آيين اصلي زرتشت بود كه احتمالاً پس از برافتادن دولت ساسانيان، به فراموشي گذارده شده است؛ اما هنرمندان نه‌تنها از آن استقبال مي‌كردند، بلكه بر شدت آن‌ها مي‌افزودند تا متن را براي مخاطب و بيننده جذاب‌تر و منسجم‌تر كنند.