اثر بخشي گذراندن اوقات فراغت بر شادكامي، خود اثربخشي و سلامت روان دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهرستان باغملك در سال تحصيلي 1397-1396

Effectiveness of spending leisure time on happiness, self-efficacy and mental health of high school male students in Baghmalek city in the academic year 2017-2017

هدف اصلي اين پژوهش تعيين اثربخشي گذراندن مفيد اوقات فراغت بر شادكامي، خود اثربخشي و سلامت روان دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم شهرستان باغملك بود. پژوهش حاضر كاربردي و از نوع نيمه آزمايشي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان باغملك در سال تحصيلي 97-1396 به تعداد 1456 نفر است. حجم نمونه پژوهش شامل 60 نفر (30 نفر گروه آزمايش و 30 نفر گروه كنترل) از دانش‌آموزان پسر پايه چهارم متوسطه شهر باغملك كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. در گروه آزمايش علاوه بر فعاليت‌هاي عادي مدرسه، هر هفته يك تا دو جلسه كه معمولاً هر جلسه يك نيم‌روز به طول مي‌انجاميد، فعاليت‌هاي مورد علاقه دانش‌آموزان اجرا گرديد، و پس از 50 روز از هر دو گروه پس‌آزمون بعمل آمد. در اين پژوهش از پرسشنامه‌هاي شادكامي آكسفورد، پرسشنامه خود اثربخشي شرر (1990) و سلامت عمومي (GHQ) استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و از آزمون‌هاي لوين، گلوموگرف-اسميرينف و تحليل كواريانس استفاده شده است. نتايج نشان داد مقدار تأثير نحوه گذراندن اوقات فراغت بر شادكامي (f=13/93)، 001/0P= و گذراندن اوقات فراغت 52 درصد از تغييرات شادكامي را تبيين مي‌كند. ميزان تأثير گذراندن اوقات فراغت بر خود اثربخشي (f=17/64)، 001/0P= و مقدار تأثير گذراندن اوقات فراغت بر سلامت روان(f=25/78)، 001/0P= بود. تأثير نحوه گذراندن اوقات فراغت بر مشكلات جسماني، اضطراب، نارسا كنش‌وري اجتماعي و افسردگي در سطح معنادار بود.

The main purpose of this study was to determine the effectiveness of leisure time on happiness, self-efficacy and mental health of high school male students in Baghmalek. The statistical population of this study included all male high school students in Baghmalek city and the sample of the study included two classes of 60 male high school students who were selected by non-random sampling method. In this study of Oxford Happiness Questionnaire, Scherer Self-Effectiveness Questionnaire (1990) an‎d general health (GHQ) was used. The research method was descriptive quasi-experimental and the data were analyzed by SPSS software. In this study, statistical methods of Loon, Kolmogorov-Smirnov and analysis of covariance were used. The results of analysis of covariance show that The effect of leisure time on happiness (f = 03.63) was P = 0.001 and the effect rate (ETA coefficient) was 0.52, ie leisure time predicted 52% of the variance of happiness. The effect of leisure time on self-efficacy (f = 64.17), P = 0.001 and The effect rate (Eta coefficient) was 0.24, The effect of leisure time on mental health (f = 78.25), P = 0.001 and The effect rate (Eta coefficient) was 0.31, The effect of leisure time on physical problems, anxiety, social dysfunction and depression was significant at the level of P <0.05.