مدلي جهت بهينه‌سازي عملكرد پردازش اطلاعات در زنجيرۀ تأمين مجازي، مبتني بر اينترنت اشيا

امروزه، صنعت توليد با گسترش محدوديت‌هاي فيزيكي تجارت در سطح جهان، فناوري‌هاي مدرن اطلاعاتي را به‌منظور بهينه‌سازي روند تجارت و دستيابي به ادغام با شركاي زنجيرۀ تأمين در پيش گرفته است كه ازنظر جغرافيايي پراكنده‌اند. مدل‌هاي سنتي زنجيرۀ تأمين، توجه اصلي را به بهينه‌سازي جريان‌هاي فيزيكي مي‌دهد؛ با وجود اين، اطمينان از اينكه واحدهاي فيزيكي قابليت پردازش اطلاعات مناسب را دارد نيز به همان اندازه مهم است. به اين منظور در اين پژوهش، بهينه‌سازي عملكرد پردازش اطلاعات در زنجيرۀ تأمين مجازي حلقۀ بسته، با هدف حداكثرسازي سود و سرعت پردازش اطلاعات، با در نظر گرفتن هزينه‌هاي مجازي، امنيت اطلاعات و مصرف انرژي بررسي شده است. مدل برنامه‌ريزي خطي نهايي با استفاده از الگوريتم‌هاي فراابتكاري نسخۀ دوم الگوريتم ژنتيك، با مرتب‌سازي نامغلوب (NSGAII) و نسخۀ دوم، مبتني بر قوت پارتو (SPEAII) بهينه‌سازي شده است. نتايج حل مدل با استفاده از الگوريتم‌هاي  NSGAII و SPEAII، سود زنجيرۀ تأمين مجازي را به‌ترتيب 106×9.93 و 106×4.23 و سرعت پردازش اطلاعات را به‌ترتيب 337.48 و 94.07 واحد نشان داد. به اين ترتيب، الگوريتم NSGAII در سودسازي زنجيرۀ تأمين عملكرد بهتري دارد.