طراحي مدل براي كاهش انتشار گازهاي گلخـانه‌اي در بخش انرژي برق با استــفاده از رويـكرد تلفيــقي برنامه‌ريزي خطي و پويايي‌شناسي سيستمي (مطالعۀ موردي: نيروگاه‌هاي برق ايران)

صنعت برق در جهان با چالش‎‍هاي بي‎‍شماري، نظير افزايش تقاضا، انتشار گازهاي گلخانه‎‍اي، كاهش ذخاير سوخت‌هاي فسيلي، شرايط اقتصادي و افزايش هزينه مواجه شده‎‍ است. اين شرايط مديران را به اتخاذ استراتژي‌هايي در تأمين انرژي، با جايگزيني سوخت فسيلي با منابع انرژي تجديدپذير واداشته است. پيشرفت‌هاي تكنولوژي و تجهيزات الكترونيكي در بخش مصرف، نياز به انرژي برق را افزايش‎‍داده و توليد برق را با توجه به نوع نيروگاه از اهميت بيشتري برخوردار كرده‌ است. هدف عمدۀ اين پژوهش، اولويت‌بندي نحوۀ توليد برق و اختصاص به بخش مصرف، براي كاهش انتشار گازهاي گلخانه‌اي است. اين تحقيق با استفاده از تكنيك‌هاي تحقيق در عمليات، به ارائۀ مدل رياضي براي مشخص‌كردن ميزان توليد انرژي برق از نيروگاه‌هاي مختلف با شرايط اقتصادي، فني و زيست‌محيطي پرداخته ‌است. سپس با پويايي‌شناسي سيستمي، تخصيص انرژي برق به بخش‌هاي مختلف شامل خانگي، تجاري، حمل‌ونقل، صنايع و كشاورزي به‌عنوان مصرف‌كننده بررسي مي‌شود. براي شبيه‌سازي و ارائۀ مدل برنامه‎‍ريزي خطي، از 10نوع نيروگاه كشور و داده‌هاي ترازنامۀ انرژي سال 1396 استفاده‌ شده ‌است. در مدل رياضي با در نظر گرفتن سه متغير تصميم‎‍گيري، ضمن رعايت محدوديت‎‍ها و الزامات نيروگاه، محاسبات براي ميزان توليد برق انجام گرفته ‌است. سپس با استفاده از دياگرام‌هاي علي و معلولي در رويكرد پويايي‌شناسي سيستمي، سيستم انرژي در بخش مصرف شبيه‌سازي شده ‌است. نتايج پژوهش، برنامه‌ريزي و تخصيص مناسب را به‌منظور اختصاص انرژي در بخش مصرف، براي كاهش انتشار گازهاي گلخانه‎‍اي ارائه مي‌دهد.