ارائۀ مدل ساختاري تفسيري موانع به‌كارگيري فناوري بلاكچين در زنجيرۀ تأمين صنايع غذايي

امروزه، گستردگي روزافزون زنجيرۀ تأمين صنايع غذايي، فرايند كنترل و تبديل شعار «امنيت غذايي: از مزرعه تا سفره» را به واقعيت، سخت‌تر كرده است. فناوري بلاكچين، يك فناوري جديد و نوظهور است كه شفافيت، قابليت رديابي و امنيت داده‌ها را در مسير حركتي محصولات غذايي از مزرعه تا سفره تضمين مي‌كند و نويدبخش ارتقاي امنيت غذايي در زنجيره‌هاي تأميني است كه تقلب و جعل به جزء جدانشدني آنها تبديل شده است؛ بنابراين به‌كارگيري فناوري بلاكچين در زنجيرۀ تأمين صنايع غذايي، چه در حال حاضر و چه در آينده‌اي نزديك، ضرورتي انكارناپذير است. ازجمله مهم‌ترين الزامات به‌كارگيري هر فناوري، شناسايي موانع پيش ‌روي آن است. نشناختن دقيق اين موانع، نه‌تنها به عدم‌موفقيت در پياده‌سازي مناسب اين فناوري در زنجيرۀ تأمين صنايع غذايي منجر مي‌شود، هزينه‌هاي درخور توجهي را نيز بر آن تحميل خواهد كرد؛ بنابراين اين تحقيق با هدف شناسايي موانع كليدي به‌كارگيري فناوري بلاكچين و تدوين مدل سلسه‌مراتبي آن در زنجيرۀ تأمين صنايع غذايي تدوين شده است. به‌منظور دستيابي به اين هدف، ابتدا مهم‌ترين موانع شناسايي شده است، سپس با استفاده از مدل‌سازي ساختاري تفسيري، مدلي ارائه شد كه روابط بين اين موانع را نشان ‌دهد. نتايج تحقيق، موانع درون سازماني و همچنين موانع قانوني را مهم‌ترين موانع به‌كارگيري فناوري بلاكچين در زنجيرۀ تأمين صنايع غذايي نشان داد. بنابراين براي به‌كارگيري اين فناوري، بايد تمركز اصلي مديران بر رفع اين دسته از موانع، در سطوح پايين مدل سلسله‌مراتبي ارائه‌شده در اين تحقيق باشد. نظر به اينكه فناوري بلاكچين به‌عنوان فناوري جديد نسل4 صنعت، به‌تازگي در ايران درخور توجه قرار گرفته است، تحقيق حاضر اولين تحقيق در زنجيرۀ تأمين صنايع غذايي در كشور قلمداد مي‌شود كه موانع به‌كارگيري فناوري بلاكچين را در يك زنجيرۀ تأمين كامل (از مزرعه تا سفره) بررسي كرده است.