اثربخشي درمان شناختي رفتاري بر تنظيم هيجان و تحريك پذيري دانش آموزان مبتلا به اختلال بد تنظيمي خلق مخرب

The efficacy of cognitive behavior therapy on emotion regulation and irritability of the students suffered from disruptive mood dysregulation disorder

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان شناختي رفتاري بر تنظيم هيجان و تحريك پذيري دانش­آموزان مبتلا به اختلال بدتنظيمي خلق مخرب انجام شد. روش‌ها: روش پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي مي باشد. با استفاده از روش نمونه ­گيري هدفمند، 30 دانش آموز مقطع راهنمايي، كه با استفاده از مصاحبه تشخيصي، به عنوان افراد مبتلا به اختلال بدتنظيمي خلق مخرب تشخيص داده شده بودند، به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. آنها به ابزارهاي شاخص واكنش­ پذيري عاطفي استرينگرز و همكاران و مقياس تنظيم هيجاني گارنفسكي و كرايج پاسخ دادند. داده ­ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس چند متغيري و با استفاده از نرم افزار SPSS-21 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته­ ها: يافته ­ها نشان داد كه درمان شناختي رفتاري باعث كاهش معني­دار مولفه ­هاي منفي خود تنظيمي هيجاني يعني ملامت ديگران، نشخوار فكري، فاجعه ­سازي و افزايش مولفه­ هاي مثبت تنظيم هيجاني يعني توجه مثبت، ارزيابي مثبت، توجه مجدد و پذيرش گرديد(05/0p<). همچنين اين روش درماني، باعث شد كه ميزان تحريك پذيري گروه نمونه به ميزان قابل ملاحظه­ اي كاهش يابد. نتيجه‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت كه اين شيوه درمان مي­تواند بر تنظيم هيجانات و كاهش تحريك‌پذيري اين بيماران موثر واقع شود.

The research aimed at studying the efficacy of cognitive behavior therapy on emotion regulation and irritability of the students suffered from disruptive mood dysregulation disorder. Methods: The method of the present study is quasi-experimental. Using purposive sampling thirty junior high school students suffered from disruptive mood dysregulation disorder were selected through diagnostic interview, then were randomly set in an experimental and a control group (each group consisted of 15 people). They answered to emotional reactivity index and Emotional adjustment scale and whose validity and reliability are confirmed. Data were analyzed by Multivariate Analysis of Covariance (MONCOVA) method and using the SPSS-21 software. Results: The findings showed that cognitive-behavioral therapy significantly reduced the negative components of emotional self-regulation such as blaming others, rumination, catastrophizing, and increasing the positive components of emotional regulation, positive attention, positive evaluation, reconsideration and acceptance. Treatment also led to a significant reduction in the excitability of the sample group. Conclusion: Therefore, it can be concluded that this treatment can be effective in emotion regulation and irritability of these patients.