عنوان مقاله :
راهبرد درمان راهحل مدار بر اضطراب اجتماعي نوجوانان
عنوان به زبان ديگر :
The effect of solution-focused brief therapy on social anxiety in adolescents
پديد آورندگان :
كشاورز افشار، حسين دانشگاه تهران - دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي - گروه مشاوره، تهران ، ايران , صفاري فرد، راضيه دانشگاه تهران - دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي - گروه مشاوره، تهران ، ايران , نوايي، گلاره دانشگاه آزاد اسلامي، واحد ورامين، تهران، ايران
كليدواژه :
درمان راهحل مدار , اضطراب اجتماعي , اضطراب عملكرد , اضطراب موقعيت
چكيده فارسي :
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي راهبرد درمان راه حل مدار بر اضطراب اجتماعي نوجوانان انجام شد.
روش ها: اين پژوهش، يك مطالعه آزمايشي با طرح اندازهگيري مكرر و گروه كنترل انجام شده است. جامعه آماري شامل كليه دختران نوجوان داراي اختلال اضطراب اجتماعي شهر تهران بوده است. 30 دختر نوجوان در رده سني بين 16 تا 18 سال با اختلال اضطراب اجتماعي به روش نمونهگيري در دسترس از مدارس شهر تهران انتخاب و به طور مساوي در يكي از دو گروه آزمايش و گروه كنترل (هر گروه 15 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايشي، در 8 جلسه برنامه درماني راه حل مدار (هفتهاي 2 جلسه؛ هر جلسه 90 دقيقه) شركت كردند ولي براي اعضاي گروه كنترل هيچ جلسه اي برگزار نشد. مقياس اضطراب اجتماعي ليبويتز در پيش آزمون- پس آزمون اين پژوهش استفاده شد. دادهها با استفاده از تحليل كوواريانس چندمتغيري تحليل شدند.
يافته ها: يافتهها نشان داد كه گروه آزمايش و كنترل حداقل در يكي از متغيرهاي اضطراب اجتماعي، اضطراب عملكرد و اضطراب موقعيت تفاوت معنادار (p<0.001) دارند.
نتيجه گيري: در نتيجه يافتهها حاكي از آن است كه درمان راهحل مدار سبب بهبود اضطراب اجتماعي، اضطراب عملكرد و اضطراب موقعيت نوجوانان داراي اختلال اضطراب اجتماعي شد.
چكيده لاتين :
Objective: The purpose of this study was to investigate this treatment on social anxiety in adolescents.
Methods: This study was an experimental study with repeated measure design and control group. The statistical population included all adolescent girls with social anxiety disorder in Tehran. 30 teenager girls aged between 16 and 18 years old with social anxiety disorder were selected by sampling method from Tehran schools and were equally substituted in one of the two experimental and control groups (15 in each group). The experimental group participated in 8 sessions of solution-focused brief therapy (2 sessions each, 90 minutes each session), but no meetings were held for the control group members. The Leibowitz social anxiety scale was used as pretest-posttest in this research. The data were analyzed by repeated multivariate analysis of covariance (MANCOVA).
Results: The collected results showed that there was a significant difference between the experimental and control groups in one of the variables of social anxiety, performance anxiety and position anxiety(P<0.001).
Conclusion: As a result, the findings indicated that solution-focused brief treatment improved social anxiety, performance anxiety and anxiety in adolescents with social anxiety disorder.
عنوان نشريه :
روان شناسي مدرسه