نقد نظريۀ صلح‌گرايي و واقع‌گرايي در اخلاق جنگ

A Critique of the Theory of Pacifism and Realism in the Ethics of War

مفهوم «جنگ» مستلزم قتل و نابودي دارايي‌هاست. بنابراين، ورود به آن نيازمند دليل است. اصل عقلائي بر جلوگيري از بروز جنگ است مگر دليلي بر خلاف آن اقامه شود. در اين زمينه سه نظريه در اين مقاله طرح شده است: نخست، نظريهٔ «صلح‌گرايي يا نظريهٔ احتراز از جنگ» قائل است كه چون جنگ به صورتي مطلق ظلم و منع حق ديگري است، بايد از آن پرهيز كرد. ورود به جنگ در هر شرايطي - از نظر اخلاقي - مثل ظلم است و به هر نتيجه‌اي منجر شود، قبيح است و از اين نظر، استثنابردار نيست. نظريهٔ دوم، «واقع‌گرايي سياسي» است كه معتقد است «دولت» مقتدرترين عامل در صحنهٔ ارتباط بين دولت‌هاست. دولت، خودمختار است و قدرت خود را با توانايي‌هاي نظامي‌اي كه دارد به ديگران تفهيم مي‌كند. هيچ اصول كلي و جهاني وجود ندارد كه راهنماي عملي براي همهٔ دولت‌ها باشد. واقع‌گرايان، دو رويكرد دارند: الف) فردگرايي؛ به اين معنا كه حقوق اختصاصي حكومت‌ها نمي‌تواند از حقوق جمعي ثابت شده براي افرادي كه تحت حاكميت آن زندگي مي‌كنند، فراتر رود. دولت، بايد خواستهٔ افراد را دنبال كند و اهداف سياسي دولت‌ها نمي‌تواند توجيهي براي آغاز جنگ باشد. ب) جمع‌گرايي؛ به اين معنا كه دولت، هويت حقوقي مستقلي دارد و معيارهاي ارزشي خاص و مستقل از معيارهاي ارزشي فردي بر رفتار آن حاكم است. دولت‌ها - در جنگ - نه‌تنها از جان افراد، بلكه از نوعي حيات اجتماعي دفاع مي‌كنند. در اين مقاله، اشكالات وارد بر صلح‌گرايي، فردگرايي و جمع‌گرايي به بحث گذاشته شده است و در نتيجه‌گيري، نظريهٔ سومي - كه تجميع منافع دولت و افراد است - ارائه شده است.

War involves killings and the destruction of properties. So a strong reason is needed to justify the entrance into it. Rationality requires all to prevent war unless there is a good reason to establish the opposite. Three related theories are proposed in this paper: first, the theory of pacifism (or war avoidance) holds that since war generally leads to oppression and the infringement of others’ rights, it should be avoided, and that it is morally wrong to wage war in any case without exception. The second theory is political realism which holds that while the state is the most powerful factor in the relations among states, it is autonomous and shows its power to others through its military forces. There are no universal principles that can guide all states’ behavior. Realists employ two approaches: (a) individualism and (b) collectivism. According to individualism, states’ exclusive rights cannot exceed the proven collective rights of each individual who lives in the society. The state must follow people’s wants. According to collectivism, the state has an independent legal identity with a set of specific values which are different from individuals’ values. States fight in wars not only for individual’s lives but also for a kind of social life. The current paper discusses the problems with pacifism, individualism, and collectivism, and concludes by proposing another theory that takes into consideration the interests of both individuals and states.