عنوان مقاله :
تأثير شش هفته تمرين استقامتي و دريافت امپاگليفلوزين بر شاخص‌هاي ساختاري و عملكردي قلب رت هاي نر ديابتي شده با STZ
عنوان به زبان ديگر :
Effect of a Six-week Endurance Exercise Program and Empagliflozin Consumption on Some Structural and Functional Indices of the Heart in Male Diabetic Rats
پديد آورندگان :
محمدي، افتخار دانشگاه علوم و فنون دريايي خرمشهر - دانشكدۀ اقتصاد و مديريت دريا - گروه علوم پايه و عمومي، خرمشهر، ايران , فتحي، محمد دانشگاه لرستان - دانشكدۀ ادبيات و علوم انساني - گروه فيزيولوژي ورزش، خرم‌آباد، ايران , چهل چراغي، فرزانه دانشگاه علوم پزشكي لرستان - دانشكدۀ پزشكي - گروه علوم تشريحي، خرم‌آباد، ايران , نظري، افشين دانشگاه علوم پزشكي لرستان - دانشكدۀ پزشكي - گروه فيزيولوژي و فارماكولوژي، خرم‌آباد، ايران
كليدواژه :
تمرين استقامتي , امپاگليفلوزين , عملكرد قلب , آناتومي قلب , ديابت
چكيده فارسي :
ديابت نوع 2 به‌عنوان عامل خطر اصلي بيماري‌هاي قلبي-عروقي مطرح است. تأثيرات چشمگيري از تمرين استقامتي و امپاگليفلوزين بر ساختار و عملكرد قلب وجود دارد؛ بنابراين، هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير شش هفته تمرين استقامتي و دريافت امپاگليفلوزين بر برخي از شاخص‌هاي ساختاري و عملكردي قلب در رت‌هاي نر ديابتي است.
مواد و روش ها: تعداد 40 سر موش نر نژاد ويستار (وزن 92/12±09/253 گرم، سن 8-10 هفته) به‌صورت تصادفي به پنج گروه مساوي 1. گروه كنترل سالم، 2. گروه كنترل ديابتي، 3. گروه ديابتي+امپاگليفلوزين، 4. گروه ديابتي+تمرين استقامتي و 5. ديابتي+تمرين استقامتي+امپاگليفلوزين تقسيم و در شرايط آزمايشگاهي نگهداري شدند. القاي ديابت پس از پايان دستورالعمل آشناسازي به مدت دو هفته و پس از 12 ساعت محروميت از غذا، با تزريق درون صفاقي محلول STZ به ميزان 50 ميلي‌گرم/ كيلوگرم صورت گرفت و سطح گلوكز 300 ميلي‌گرم/ دسي ليتر به‌عنوان ديابتي در نظر گرفته شد. گروه‌هاي تمريني به‌صورت 5 روز در هفته و به مدت 6 هفته به تمرين استقامتي پرداختند. گروه‌هاي مصرف‌كنندۀ دارو نيز 6 هفته به‌صورت روزانه از طريق گاواژ 10 ميلي‌گرم/ كيلوگرم امپاگليفلوزين دريافت كردند. 48 ساعت پس از پايان دستورالعمل، حيوانات بيهوش شدند و عملكرد قلبي با استفاده از اكوكارديوگرافي ثبت و سپس بافت قلب جدا و تشريح گرديد. از آزمون‌هاي آماري ANOVA يك‌طرفه و كروسكال واليس از طريق نرم‌افزارهاي SPSS vol.27 وGraph Pad Prism vol.9 براي تجزيه‌وتحليل آماري داده‌ها استفاده شد.
يافته‌ها: نتايج نشان‌دهندۀ تفاوت معني‌دار در ضخامت پايان سيستولي بطن چپ (P=0.011) و حجم پايان سيستولي بطن چپ (P=0.008) ميان گروه‌هاي پژوهش بود. نتايج آزمون تعقيبي نشان داد، قطر پايان سيستولي بطن چپ در گروه كنترل ديابتي نسبت به كنترل سالم، به شكل معنا‌داري بالاتر (P=0.012) و از سوي ديگر، قطر پايان سيستولي بطن چپ در گروه ديابت+تمرين+امپاگليفلوزين به شكل معنا‌داري، كمتر از گروه كنترل ديابتي بود (P=0.020)؛ همچنين نتايج آزمون تعقيبي نشان داد، حجم پايان سيستولي بطن چپ در گروه كنترل ديابتي نسبت به كنترل سالم، به‌صورت معني‌داري بالاتر (P=0.006) و از سوي ديگر، حجم پايان سيستولي بطن چپ در گروه ديابت+تمرين+امپاگليفلوزين به شكل معني‌داري كمتر از گروه كنترل ديابتي بود (P=0.017). تفاوت معنا‌داري در ساير شاخص‌ها ساختاري و عملكردي قلب مشاهده نشد (P≥0.05).
بحث و نتيجه‌گيري: نتايج مطالعۀ حاضر نشان داد كه استفادۀ هم‌زمان از امپاگليفلوزين و انجام تمرين استقامتي به كسب مزيت‌هاي بيشتر در ساختار و عملكردي قلب، در مقايسه با ورزش و مصرف امپاگليفلوزين به‌تنهايي منجر مي‌شود.
چكيده لاتين :
Type 2 diabetes is a major risk factor for cardiovascular diseases. Endurance training and empagliflozin were reported to have notable effects on heart structure and function. This study aimed to investigate the effect of six weeks of endurance training and empagliflozin intake on some structural and functional indicators of the heart in diabetic male rats.
Material & Methods: In this study, a total of 40 male Wistar rats (mean±SD weight: 253.09±12.92 g, aged: 8-10 weeks) were randomly divided into five equal groups, 1) healthy control, 2) diabetic control, 3) diabetic+empagliflozin, 4) diabetic+endurance training, and 5) diabetic+endurance training+empagliflozin and kept in laboratory conditions. Induction of diabetes was performed in rats after completion of the familiarization protocol for two weeks and after 12 h of food deprivation by intraperitoneal injection of streptozotocin (STZ) solution at a dose of 50 mg /kg. The glucose level of 300 mg/dL was considered diabetic. The training groups practiced endurance training, five days per week for six weeks. The drug groups also received empagliflozin (10 mg/kg) daily by gavage. The animals were anesthetized 48 h after the end of the protocol and cardiac function was recorded using echocardiography. Subsequently, cardiac tissue was isolated and dissected. One-way analysis of variance (ANOVA) and Kruskal-Wallis tests were used for statistical analysis of data in SPSS software (version 27) and Graph Pad Prism software (version 9).
(Ethic code: LU.ECRA.2021.63)
Findings: The results showed significant differences between study groups in terms of left ventricular end-systolic thickness (P=0.011) and left ventricular end-systolic volume (P=0.008). The results of the post-hoc test showed that left ventricular end-systolic thickness in the diabetic control group was significantly higher, compared to the healthy control group (P=0.012). On the other hand, left ventricular end-systolic thickness in diabetes+exercise+empagliflozin was significantly lower, compared to the diabetic control group (P=0.020). Moreover, left ventricular end-systolic volume in the diabetic control group was significantly higher, compared to healthy controls (P=0.006), and left ventricular end-systolic volume in the diabetes+exercise+empagliflozin group was significantly lower than that in the diabetic control group (P=0.017). No significant differences were observed in other structural and functional indices of the heart (P≥0.05).
Discussion & Conclusion: The results of the present study showed that the combination of empagliflozin use and endurance training has a positive impact on the structure and function of the heart compared to the adoption of each (empagliflozin use and training) alone.
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي ايلام
