عنوان مقاله :
تأثير تمرين شنا بر حافظۀ فضايي نوزادان محروم از مادر: ايجاد استرس مبتني بر جداسازي 6 ساعت در روز
عنوان به زبان ديگر :
Effect of Swimming Training on Spatial Memory of Maternal Deprived Infants: Inducing Stress by Six Hours Separation per Day
پديد آورندگان :
ستارزاده، محمد حسين دانشگاه تهران - دانشكدۀ تربيت‌بدني و علوم ورزشي - گروه رفتار حركتي و روان‌شناسي ورزشي، تهران، ايران , طهماسبي بروجني، شهزاد دانشگاه تهران - دانشكدۀ تربيت‌بدني و علوم ورزشي - گروه رفتار حركتي و روان‌شناسي ورزشي، تهران، ايران , شهبازي، مهدي دانشگاه تهران - دانشكدۀ تربيت‌بدني و علوم ورزشي - گروه رفتار حركتي و روان‌شناسي ورزشي، تهران، ايران
كليدواژه :
استرس اوليه , شنا كردن , يادگيري فضايي , حافظه فضايي , موش صحرايي
چكيده فارسي :
استرس اوليه مي‌تواند ساختار عصبي ازجمله هيپوكامپ و عملكردهاي رفتاري مانند حافظه را دچار اختلال كند؛ به همين سبب، توجه به خنثي‌سازي آثار مخرب استرس بر بدن يكي از موضوعات قابل‌بحث در ميان پژوهشگران بوده است. با توجه به اينكه در تحقيقات پيشين به نقش فعاليت بدني در كاهش استرس اشاره‌شده بود؛ بنابراين، هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير چهار هفته تمرين شنا بر يادگيري و حافظۀ فضايي در موش‌هاي نوزاد جداشده از مادر بود.
مواد و روش ها: در اين تحقيق، 40 سر موش صحرايي نر نژاد آلبينو ويستار به‌طور تصادفي به چهار گروه (جداشده از مادر، جداشده از مادر به همراه تمرين شنا، تمرين شنا و كنترل) تقسيم شدند. از روش جداسازي نوزادان از مادر براي ايجاد شرايط استرس‌زا استفاده گرديد. گروه‌هاي جداشده از مادر از روز پس از تولد به مدت يك ماه، روزانه 6 ساعت از مادران خود جدا شدند. براي اعمال فعاليت بدني، تمرين شنا به مدت چهار هفته، هفته‌اي پنج جلسه به‌صورت افزايشي صورت گرفت. براي اندازه‌گيري ميزان استرس، ميزان گلوكز خون موش‌ها سنجيده و براي سنجش يادگيري و حافظۀ فضايي از آزمون ماز آبي موريس استفاده شد.
يافته‌ها: نتايج آزمون آنوا نشان داد كه گلوكز خون گروه جداشده از مادر نسبت به گروه كنترل، افزايش معنا داري داشته است (0.045=P) و بنابراين، اطمينان ناشي از اعمال استرس به‌دست آمد؛ همچنين نتايج آزمون مانوا نشان داد كه اگرچه استرس تأثير معنا‌داري بر يادگيري فضايي نداشت؛ اما نتايج آزمون كاوش نشان داد، گروه جداشده از مادر كاهش معنا‌داري در درصد ورود به ربع هدف (0.05=P) و درصد زمان سپري‌شده در ربع هدف (0.029=P) نسبت به گروه كنترل داشتند؛ بنابراين، حافظۀ فضايي تحت استرس در گروه جداشده از مادر نسبت به ساير گروه‌ها تخريب شد. درنهايت، تمرين شنا همراه با جدايي از مادر توانست آثار مخرب استرس بر حافظۀ فضايي در درصد ورود به ربع هدف (0.02=P) و درصد زمان سپري‌شده در ربع هدف (0.05=P) را خنثي كند.
بحث و نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه استرس اثر منفي بر يادگيري فضايي ندارد؛ اما حافظه را تخريب مي‌كند. از سوي ديگر، تمرين شنا مي تواند به‌عنوان يك روش درماني تا حد بسياري اين آثار منفي را خنثي نمايد و باعث بهبود حافظه شود.
چكيده لاتين :
Primary stress can impair the nervous structure including the hippocampus and behavioral functions such as memory; therefore, paying attention to neutralizing the destructive effects of stress on the body has been one of the debatable topics among researchers. Considering the role of physical activity in reducing stress in previous studies, this study aimed to investigate the effect of four weeks of swimming training on learning and spatial memory in neonatal rats separated from their mother.
Material & Methods: In this study, 40 male albino Wistar rats were randomly divided into four groups (separation from mother, separation from mother and swimming training, swimming training, and control). The method of separating the infants from the mothers was used to make stressful conditions. Rats from separation groups were separated from mothers 6 h per day starting from the day after birth for one month. For physical activity, swimming training was performed for four weeks (five sessions per week) incrementally to measure stress and blood glucose level in mice, and the Morris Water Maze test was used to assess the learning and spatial memory.
(Ethic code: IR.UT.SPORT.REC.1399.009)
Findings: The results of the analysis of variance test showed that the blood glucose in the group of rats that were separated from their mothers was significantly higher, compared to the control group (P=0.045), indicating that stress was successfully induced in these rats. Moreover, the results of the multivariate analysis of the variance test showed that although stress had no significant impact on spatial learning, the results of the exploration test showed a significant decrease in the percentage of entering the target quadrant (P=0.05) and the time spent in the target quadrant in the group separated from mother (P=0.029), compared to the control group. Therefore, spatial memory was degraded due to stress in the group of rats that were separated from their mother, compared to the other groups. However, swimming training in the group of rats that was separated from the mother could neutralize the destructive effects of stress on spatial memory and the percentage of entering the target quadrant (P=0.02) as well as the time spent in the target quadrant (P=0.05).
Discussion & Conclusion: The results showed that although stress did not have a negative impact on spatial learning, it had a destructive impact on memory. On the other hand, swimming training as a treatment method could largely neutralize the negative effects of stress and improve memory.
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي ايلام
