تحليل معيارهاي موثر بر وضعيت آينده دانش بومي روستاييان در زيست پذيري مناطق روستايي (مورد مطالعه: روستاهاي منطقه 19 تهران)

Analysis of effective criteria on the future status of indigenous knowledge of villagers in the livability of rural Areas (Case study: villages in Tehran's 19th region)

امروزه بهره‌گيري از دانش بومي در برنامه‌ريزي توسعه روستايي مورد توجه برنامه‌ريزان، مديران و جامعه شناسان قرار گرفته است. به طوري كه دانش بومي به عنوان منبع ارزشمندي براي فرآيند زيست‌پذيري روستايي محسوب مي‌شود. در اين راستا هدف پژوهش حاضر تحليل معيارهاي موثر بر وضعيت آينده دانش بومي روستاييان در زيست‌پذيري مناطق روستايي (مورد مطالعه: روستاهاي منطقه 19 تهران)، مي‌باشد. تحقيق حاضر از نظر روش تحقيق توصيفي- تحليلي و از نظر ماهيت، كمي و به لحاظ هدف كاربردي-توسعه‌اي است. ابزار گردآوري اطلاعات (كتابخانه‌اي و ميداني (مصاحبه و پرسشنامه) مي‌باشد. با توجه به ماهيت اين پژوهش، از روش تحليل ساختاري با استفاده از نرم افزارMIC MAC بهره گرفته شده است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل 15 نفر از خبرگان و صاحب‌نظران و كارشناسان حوزه مطالعات دانش بومي و زيست پذيري روستايي در شهر تهران كه با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. در اين راستا پس از برگزاري جلسات اوليه، تعداد 44 متغير در قالب 4 بعد كلي به عنوان متغيرهاي اوليه شناسايي شدند. در نهايت 9 عامل (توانمندسازي، افزايش درآمد و پس انداز، كارآفريني و اشتغال زايي گروهي و خانوادگي در مشاغل كشاورزي و دامداري، استفاده از كودهاي حيواني در توليدات كشاورزي به جاي كودهاي شيميايي و كاهش هزينه‌ها، همكاري و مشاركت اجتماعي درون گروهي و بين گروهي در بين اهالي روستا (برداشت محصول و ...)، ايجاد روحيه استقلال و خودكفايي در توليدات، مقاوم سازي مساكن روستايي، مشورت با همسايگان و افراد فاميل و بستگان، همكاري و مشاركت با بنياد مسكن در تهيه و اجراي طرح‌هاي‌هادي و كاهش هدر رفت محصولات زارعي و كشاورزي) به‌ عنوان معيارهاي كليدي مؤثر بر وضعيت آينده دانش بومي روستاييان در زيست پذيري مناطق روستايي منطقه 19 تهران انتخاب شدند.

Today, the use of indigenous knowledge in rural development planning has been considered by planners, managers and sociologists. So that indigenous knowledge is considered as a valuable resource for the process of rural livability. In this regard, the purpose of this study is to Analysis of effective criteria on the future status of indigenous knowledge of villagers in the livability of rural Areas (Case study: villages in Tehran's 19th region). The present research is descriptive-analytical in terms of research method and quantitative in terms of nature and applied-developmental in terms of purpose. It is a data collection tool, library and field (interview and questionnaire). Due to the nature of this research, the structural analysis method using MIC MAC software has been used. The statistical population of the present study includes 15 experts and experts in the field of indigenous knowledge and rural livability studies in Tehran who were selected using targeted sampling. In this regard, after holding initial meetings, 44 variables in the form of 4 general dimensions were identified as primary variables. Finally 9 factors (empowerment, Increase income and savings, Entrepreneurship and group and family job creation in agricultural and livestock jobs, Using animal manures instead of chemical fertilizers in agriculture and reducing costs, Cooperation and social participation within the group and between groups among the villagers (harvest, etc.), Creating a spirit of independence and self-sufficiency in productions, Rehabilitation of rural housing, Consult with neighbors and relatives, Cooperation and partnership with the Housing Foundation in the preparation and implementation of pilot projects and reduction of waste of agricultural products) they were selected as key criteria affecting the future status of indigenous knowledge of villagers in the livability of rural areas in Tehran's 19th district.