مقايسه ذهن‌آگاهي و سلامت عمومي در افراد نظامي با و بدون اختلال وزوز گوش

Comparison the Mindfulness and General Health in Military Personnel with and without Tinnitus Disorder

هدف: اختلال وزوز گوش در افراد نظامي شايع است و به همين دليل پژوهش حاضر با هدف مقايسه ذهن‌آگاهي و سلامت عمومي در افراد نظامي با و بدون اختلال وزوز گوش انجام شد. روش: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه اجرا علي- مقايسه‌اي بود. جامعه پژوهش نظاميان مرد مراجعه‌كننده به بيمارستان خانواده ارتش و دانشجويان دانشگاه افسري امام علي (ع) در سال‌هاي 1400-1399 بودند. حجم نمونه 50 نفر در نظر گرفته شد كه با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و در دو گروه مساوي (25 نفر با اختلال وزوز گوش و 25 بدون آن) جايگزين شدند. گروه‌ها به پرسشنامه‌هاي ذهن‌آگاهي (بائر و همكاران، 2006) و سلامت عمومي (گلدبرگ و هيلير، 1979) پاسخ دادند و داده‌ها با روش‌هاي خي‌دو و تي مستقل در نرم‌افزار SPSS-21 تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه گروه‌ها از نظر متغيرهاي جمعيت‌شناختي تأهل و سن تفاوت معناداري نداشتند (0/05P>). گروه‌ها از نظر نمره كل ذهن‌آگاهي و مولفه‌هاي مشاهده، توصيف و عمل با آگاهي تفاوت معناداري داشتند (0/05˂P)، اما از نظر مولفه‌هاي عدم قضاوت‌گري و عدم واكنشگري تفاوت معناداري نداشتند (0/05P>). همچنين، گروه‌ها از نظر نمره كل سلامت عمومي و مولفه‌هاي علائم جسماني، افسردگي و بدكاركردي اجتماعي تفاوت معناداري داشتند (0/05˂P)، اما از نظر مولفه اضطراب و بي‌خوابي تفاوت معناداري نداشتند (0/05P>). نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از وضعيت نامناسب‌تر نظاميان با اختلال وزوز گوش در مقايسه با نظاميان بدون آن از نظر ذهن‌آگاهي و سلامت عمومي بود. بنابراين، برنامه‌ريزي براي بهبود ويژگي‌هاي روانشناختي آنها جهت استفاده از روش‌هاي درماني مناسب ضروري است.

Purpose: Tinnitus disorder is common in the military personnel and therefore the present study was conducted with the aim of comparison the mindfulness and general health in military personnel with and without tinnitus disorder. Methodology: This research in terms of purpose was applied and in terms of implementation method was causal-comparative. The research population was the male military who referred to the Army Family Hospital and students of Imam Ali Military University in 2020-2021 years. The sample size was considered 50 people who were selected by available sampling method and were replaced into two equal groups (25 people with tinnitus and 25 people without it). The groups answered to the questionnaires of mindfulness (Baer et al, 2006) and general health (Goldberg and Hillier, 1979) and the data were analyzed by methods of chi=square and independent t-test in SPSS-21 software. Findings: The results showed that the groups did not have significant difference in terms of demographic variables of marriage and age (P>0.05). The groups have significant difference in terms of the total score of mindfulness and components of observation, description and action with awareness (P˂0.05), but did not have significant difference in terms of the components of non-judging and non-reactivity (P>0.05). Also, the groups have significant difference in terms of the total score of general health and components of somatic symptoms, depression and social dysfunction (P˂0.05), but did not have significant difference in terms of anxiety and insomnia component (P>0.05). Conclusion: The results showed that the military with tinnitus were in a worse condition than the military without it in terms of mindfulness and general health. Therefore, planning to improve their psychological characteristics is necessary to use appropriate treatment methods.