رابطه صفات شخصيتي و رضايت از زندگي با نقش ميانجي‌ هوش هيجاني

The Relationship between Personality Characteristics and Life Satisfaction with the Mediating Role of Emotional Intelligence

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسي رابطه بين صفات شخصيتي و رضايت از زندگي با نقش ميانجي‌گري هوش هيجاني بود. روش: طرح پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش، شامل بزرگسالان ايراني ساكن شهر مشهد در سال 2021 در دامنه سني 18 تا 60 سال بودند كه از اين ميان 407 نفر با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از فرم كوتاه پرسشنامه‌ شخصيت نئو (Costa & McCrae, 1992)، پرسشنامه رگه هوش هيجاني - فرم كوتاه (Petrides & Furnham, 2006) و پرسشنامه رضايت از زندگي (Diener et al., 1985) جمع‌آوري شدند. داده‌‌ها با استفاده از روش‌‌هاي همبستگي پيرسون و تحليل مسير از طريق نرم‌افزارهاي SPSS نسخه 26 و AMOS نسخه 24 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌‌ها: نتايج تحليل مسير نشان داد كه مدل پژوهش از برازش خوبي برخوردار بود. روان‌‌رنجوري،‌ برون‌‌گرايي، گشودگي به تجربه و وجدان‌‌گرايي بر رضايت از زندگي و هوش هيجاني اثر مستقيم معنادار داشتند. همچنين، مولفه‌‌هاي هوش هيجاني شامل درك و ارزيابي عواطف خود و ديگران، خوش‌‌بيني، خودآگاهي و مهارت‌‌هاي اجتماعي بر رضايت از زندگي اثر مستقيم معنادار داشتند. علاوه براين، نقش ميانجي‌‌ خوش‌‌بيني در رابطه بين روان‌‌رنجوري، برون‌‌گرايي و وجدان‌‌گرايي با رضايت از زندگي (0/05p<)، نقش ميانجي خودآگاهي، درك و ارزيابي عواطف خود و ديگران در رابطه بين روان‌‌رنجوري، برون‌‌گرايي، گشودگي به تجربه و وجدان‌‌گرايي با رضايت از زندگي (0/001p<) و نقش ميانجي مهارت‌‌هاي اجتماعي در رابطه بين روان‌‌رنجوري، برون‌‌گرايي و وجدان‌‌گرايي با رضايت از زندگي (0/001p<) تاييد شدند. نتيجه‌‌گيري: بر اساس نتايج پژوهش حاضر مي‌توان گفت كه صفات شخصيتي از طريق هوش هيجاني بر رضايت از زندگي اثر مي‌‌گذارد؛ درنتيجه يكي از راه‌‌هاي افزايش رضايت از زندگي بالا بردن هوش هيجاني افراد با توجه به صفات شخصيتي آن‌‌هاست.

Purpose: The aim of the current study was to investigate the relationship between personality characteristics and life satisfaction regarding the mediating role of emotional intelligence. Methodology: The method of this study was descriptive-correlational. The statistical population of this study Included Iranian adults living in Mashhad in 2021 with an age range of 18 to 60, from which 407 people were selected by available sampling method. Data were collected using short form of NEO Personality Questionnaire (Costa & McCrae, 1992), Trait Emotional Intelligence Questionnaire-Short Form (Petrides & Furnham, 2006) and Satisfaction with Life Scale (Diener, Emmons, Larsen, & Griffin, 1985). Data were analyzed by Pearson correlation method and path analysis using SPSS version 26 and AMOS version 24 software. Findings: The path analysis results showed that the research model had a good fit. Neuroticism, extraversion, openness to experience and conscientiousness had a significant direct effect on life satisfaction and emotional intelligence. Components of emotional intelligence including perception and understanding self and others' emotions, optimism, self-awareness and social skills had a significant direct effect on life satisfaction. In addition, the mediating role of optimism in the relationship between neuroticism, extraversion and conscientiousness and life satisfaction (p <0.05), the mediating role of self-awareness and perception and understanding self and others' emotions in the relationship between neuroticism, extraversion, openness to experience and conscientiousness and life satisfaction (p <0.001) and the mediating role of social skills in the relationship between neuroticism, extraversion and conscientiousness and life satisfaction (p <0.001) was confirmed. Conclusion: Based on the results of the current study, it can be concluded that personality characteristics affect life satisfaction through the mediating role of emotional intelligence; therefore, increasing people's emotional intelligence according to their personality characteristics is one of the ways to enhance life satisfaction.