بررسي زنده‌ماني، رويش و فيزيولوژي شش گونه جنگلكاري‌شده تحت رژيم‌هاي مختلف آبياري

در اين پژوهش مشخصه هاي رويشي و فيزيولوژيكي 6 گونه درختي كاشته شده در منطقه صنعتي فولاد مباركه اصفهان در فواصل آبياري مختلف (هفت، 14، 21 و 28 روز يك بار) به صورت فاكتوريل و در قالب طرح كاملا تصادفي در سال 1398 مورد پژوهش قرار گرفت. مشخصه هاي زنده ماني، رويش ارتفاعي، قطري، تاجي، فتوسنتز، تعرق، هدايت روزنه اي و كارآيي مصرف آب و همچنين محتواي پرولين و كلروفيل كل مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج حاصل از مقايسه ميانگين ها نشان داد كه با طولاني تر شدن دوره هاي آبياري از 7 روز يك بار به 28 روز يك بار درصد زنده ماني گونه ها و صفات ريختي مانند رويش ارتفاعي، قطري، تاجي و سطح برگ گونه ها تحت تأثير تنش كم آبي كاهش مي يابد. فتوسنتز، هدايت روزنه اي، تعرق، كارآيي مصرف آب و كلروفيل كل برگ در دوره آبياري 7 روز يك بار بيشترين مقدار و دوره آبياري 28 روز يك بار كمترين بودند، درحالي كه كمترين مقدار پرولين در دوره آبياري 7 روز يك بار و بيشترين مقدار آن در دوره آبياري 28 روز يك بار مشاهده شد. از نظر صفات فيزيولوژيكي بين گونه ها تفاوتي وجود نداشت. به طوركلي برآيند نتايج نشان داد كه گونه هاي داغداغان (Celtis australis)، زيتون تلخ (Melia azedarach) و اقاقيا (Robinia pseudoacacia) عملكرد مناسبي در دوره هاي آبياري مختلف در برخي مشخصه هاي مورد بررسي از خود نشان دادند. به طوركلي اگرچه تيمار 7 روز يكبار آبياري نتايج بهتري نشان داد، اما با توجه به اينكه تيمارهاي 14 و 21 روز يكبار نيز زنده ماني بالايي داشتند مي توانند براي كاهش مصرف آب مورد استفاده قرار گيرند.