اثربخشي آموزش تاب آوري بر بهبود كيفيت زندگي و سرسختي روانشناختي زنان سرپرست خانوار

پژوهش حاضر به منظور تعيين اثربخشي آموزش تاب آوري بر بهبود  كيفيت زندگي و سرسختي روانشناختي زنان سرپرست خانوار انجام شد. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود.جامعه آماري پژوهش را كليه زنان سرپرست خانوار تحت پوشش كميته امداد شهرستان كرمانشاه در سال 1397 بودند. از ميان اين زنان 30 نفر به روش هدفمند در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفي در دوگروه 15 نفره آزمايش و كنترل جايگزين شدند. جهت گردآوري اطلاعات، پرسشنامه هاي كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني(QFQ) و سرسختي روانشناختي اهواز ((AHI مورد استفاده قرار گرفت. بعد از انجام پيش آزمون،  گروه آزمايش در 8 جلسه  هفتگي 90 دقيقه اي، آموزش تاب آوري بر اساس نظريه هندرسون را دريافت كرد. آنگاه پس آزمون براي هر دو گروه اجرا شد. نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه آموزش تاب آوري باعث افزايش معنادار ميانگين نمرات مولفه هاي كيفيت زندگي (به جز مولفه هاي سلامت جسماني و سلامت محيط) و سرسختي روانشناختي در زنان سرپرست شده است(p 0.001).