اثربخشي اجراي همزمان اقدامات اصلاحي در نقاط پرتصادفات (مطالعه موردي: محور ملاير-جوكار)

محققان در اين تحقيق به دنبال ارزيابي اثربخشي مجموعه اي از اقدامات اصلاحي هستند كه بطور همزمان طي سه ماه در سال 1394 در محور ملاير-جوكار استان همدان اجرا شده اند. براي تعيين اثربخشي مجموعه اين اقدامات، داده هاي تصادفات 19 ماه قبل و 19 ماه بعد از اجراي آنها با استفاده از روش بيزتجربي(EB) تحليل شده اند. دليل استفاده از روش بيزتجربي، كارايي بالا در تخمين تصادفات موردانتظار بدون اجراي اقدامات اصلاحي در دوره بعد، برطرف نمودن پديده رگرسيون به ميانگين و استفاده از تابع عملكرد ايمني(SPF) به منظور تخمين منطقي فراواني تصادفات در دوره قبل از اجراي اقدام اصلاحي است. در اين تحقيق، SPF پيشنهادشده AASHTO(2010) بكارگرفته شده است. با استفاده از اين ابزار و پيشبيني تصادفات قبل و بعد از اجراي اقدامات اصلاحي و محاسبه فراواني تصادفات مورد انتظار در دوره قبل و بعد، اثربخشي ايمني محاسبه شده است. نتايج تحليل نشان ميدهد كه مجموعه اين اقدامات سبب كاهش 4 درصدي تصادفات محور شده اند. اگرچه ارزيابي معناداري اين مقدار نشان ميدهد كه در سطح اطمينان 90 درصدي معنادار نيست، اما نتيجه بدست آمده همچنان معتبر بوده و اين مقدار كم كاهش تصادفات، همانگونه كه نوع برخوردهاي ثبت شده پليس در دوره بعد از اجراي اقدامات نشان ميدهد، به احتمال زياد به اين دليل است كه برخي از اقدامات سبب شده اند در دوره بعد، نوع خاصي از تصادفات كاهش و نوع خاص ديگري افزايش يابند.