طراحي الگوي تطبيقي تاثير فعاليت هاي مديريت منابع انساني بر عملكرد سازماني

Designing a Comparative Model of Role of the Impact of Human Resource Management Activities on Organizational Performance

زمينه و هدف: هدف از پژوهش حاضر ارائه و آزمون تجربي الگوي تطبيقي درك مديران و كاركنان از چگونگي تأثير فعاليت‌هاي مديريت منابع انساني بر عملكرد سازماني با نقش ميانجيگري فرهنگ سازماني، تعهد سازماني و حفظ كاركنان در دانشگاه‌هاي آزاد استان فارس بود. روش شناسي: روش پژوهش از نظر هدف، كاربردي و ازنظر گردآوري داده‌ها، روش آميخته اكتشافي بود. مشاركت‌كنندگان در اين پژوهش در بخش كيفي شامل مديران و كاركنان خبره دانشگاه‌هاي آزاد استان فارس بود كه از بين آنها تعداد 10 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. همچنين، در بخش كمي، جامعه آماري پژوهش شامل كليه مديران و كاركنان (شامل اعضاي هيئت‌علمي) دانشگاه‌هاي آزاد استان فارس بود كه با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي با تخصيص متناسب تعداد 357 نفر به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. يافته ها: نتايج آزمون معادلات ساختاري نشان داد كه از ديدگاه مديران دو متغير فرهنگ سازماني و تعهد سازماني بر رابطه بين مديريت منابع انساني و عملكرد سازمان اثر ميانجي و معنادار دارد اما حفظ كاركنان بر رابطه مذكور اثر ميانجي ندارد. نتيجه گيري: همچنين، مشخص كه از ديدگاه كاركنان، هر سه متغير فرهنگ سازماني، تعهد سازماني و حفظ كاركنان روي رابطه مديريت منابع انساني و عملكرد سازماني از ديدگاه كاركنان اثر واسطه‌اي و معنادار دارد.

Background & Purpose: The purpose of this study was to present and test the comparative model of managers 'and employees' understanding of how human resource management activities affect organizational performance with the mediating role of organizational culture, organizational commitment and employee retention in open universities in Fars province Methodology: The research method was applied in terms of purpose and heuristic mixed method in terms of data collection. Participants in this study in the qualitative section included managers and qualified staff of free universities in Fars province, from which 10 people were selected using purposive sampling. Also, in the quantitative part, the statistical population of the study included all managers and staff (including faculty members) of free universities in Fars province. Using Morgan table and stratified random sampling method with proportional allocation of 357 people as Sample sizes were selected Findings: The results of structural equation test showed that from the perspective of managers, the two variables of organizational culture and organizational commitment have a mediating and significant effect on the relationship between human resource management and organizational performance, but employee retention has no mediating effect on this relationship Conclusion: Also, it was found that from the perspective of employees, all three variables of organizational culture, organizational commitment and employee retention have a mediating and significant effect on the relationship between human resource management and organizational performance from the perspective of employees