بررسي رابطۀ بين ريسك‌پذيري شركت و نقدشوندگي سهام با ارزش شركت

هدف: سنجش ريسك پروژه‌ها و ارتباط آن با بازده يكي از عوامل اساسي در تصميم‌هاي سرمايه‌گذاري است؛ به گونه‌اي كه اجتناب از ريسك و ريسك‌پذيري بيش از حد درنهايت، بر ارزش شركت تأثير مي‌گذارد. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي رابطۀ بين سطح ريسك‌پذيري شركت و ارزش شركت است؛ به‌علاوه رابطۀ بين نقدشوندگي سهام و ارزش شركت نيز مطالعه شده است.روش: براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش، تعداد 156 شركت از شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازۀ زماني 1393 تا 1397 مطالعه شده است. داده‌ها به روش همبستگي با استفاده از الگوي رگرسيوني و مبتني‌‌بر ساختار مقطعي و نرم‌‌افزار Eviews تجزيه و تحليل شده است.نتايج: نتايج پژوهش نشان مي‌دهد ريسك‌پذيري شركت رابطۀ مثبت و معني‌داري با ارزش شركت دارد؛ با اين حال شاخص‌هاي مختلف نقدشوندگي حاكي از نتايج مختلفي است؛ به گونه‌اي كه نسبت گردش سهام، نسبت عدم نقدشوندگي آميهود و درصد سهام شناور آزاد فاقد رابطۀ معني‌دار با ارزش شركت است؛ ولي رتبۀ نقدشوندگي شركت رابطۀ مثبت و معني‌داري با ارزش شركت دارد؛ به‌‌علاوه نتايج نشان مي‌‌دهد نقدشوندگي سهام رابطۀ بين ريسك‌‌پذيري و ارزش شركت را تعديل نمي‌‌كند.نوآوري: تاكنون، در پژوهش‌هاي داخلي رابطۀ بين ريسك‌پذيري شركت و ارزش شركت مطالعه نشده است؛ همچنين الگوي معرفي‌شده براي سنجش ريسك‌پذيري تاكنون، استفاده نشده و به‌جاي استفاده از داده‌هاي مالي (انحراف معيار بازده سهام) از داده‌هاي حسابداري براي تبيين ريسك‌پذيري استفاده شده است.