تأثير دارايي‌‌هاي نامشهود بر عملكرد مالي شركت‌‌ها و نقش ميانجي‌‌گري چسبندگي هزينه‌‌ها در بورس اوراق بهادار تهران

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير ميانجي‌‌گري چسبندگي هزينه‌‌ها بر رابطۀ دارايي‌‌هاي نامشهود و عملكرد مالي شركت‌‌هاي پذيرفته‌‌شده در بورس اوراق بهادار تهران است. روش: تعداد 184 شركت در بازۀ زماني سال‌‌هاي 1386 تا 1395، ازطريق معادلات ساختاري به روش حداقل مربعات جزئي تجزيه و تحليل شد. مدل و فرضيه‌‌هاي پژوهش ابتدا، به تفكيك سال و يك‌‌بار به‌‌گونه‌‌اي كلي به تفكيك صنايع، اجرا و بررسي شد. درنهايت، براي بررسي معناداربودن تأثير متغير ميانجي، از آزمون سوبل و براي تعيين شدت تأثير آن، از آمارۀ VAF استفاده شد. نتايج: يافته‌هاي پژوهش در تحليل سال به سال مؤيد آن است كه دارايي‌هاي نامشهود، فقط در سال 1389 تأثير مثبتي بر عملكرد مالي شركت‌ها دارد؛ اما در تحليل كلي به تفكيك صنايع، اين رابطه در همۀ صنايع، به استثناي صنايع دارويي، شيميايي و پلاستيكي، معنادار است و صنعت خودرو، قطعات و ماشين‌آلات، نسبت به صنايع ديگر، داراي بيشترين تأثير است؛ همچنين چسبندگي هزينه‌ها در جايگاه متغير ميانجي، روي رابطۀ دارايي‌هاي نامشهود و عملكرد مالي شركت‌ها در هيچ‌كدام از سال‌هاي بررسي‌‌شده معنادار نيست؛ اما يافته‌‌هاي پژوهش طي كل دوره به تفكيك صنايع نشان داد تأثير ميانجي چسبندگي هزينه‌‌ها، بااهميت و معنادار است و 59.83 درصد از اثر كل دارايي‌‌هاي نامشهود بر عملكرد مالي شركت‌‌ها، به‌‌طور غير مستقيم و توسط متغير چسبندگي هزينه‌ها تبيين مي‌‌شود؛ اما تأثير دارايي‌هاي نامشهود روي چسبندگي هزينه‌هاي شركت‌ها در همۀ صنايع، به استثناي صنايع دارويي، شيميايي و پلاستيكي و صنايع مصالح ساختماني، معنادار است. درنهايت، تأثير چسبندگي هزينه‌ها روي عملكرد مالي شركت‌هاي همۀ صنايع، به استثناي صنايع كاني‌، معنادار است.