حقوق و آزاديهاي مخالفان سياسي در حكومت علوي و نظام حقوقي جمهوري اسلامي ايران

يكي از ويژگيهاي مهم نظامهاي سياسي مدرن وجود اپوزيسيونهاي قانوني است كه شرايط تأسيس و شيوۀ فعاليت و عملكرد آنها بخش جدانشدنيِ قوانين اساسي مدرن است. در اين ميان مهمترين بحثها به اپوزيسيونهاي قانوني ارتباط مييابد كه حكومت مستقر را به چالش مي كشند؛ بنابراين بررسي جايگاه آنها براي فهم كاركرد هر نظام سياسي ضروري است. اين موضوع تا جايي كه به حكومت علوي مربوط مي شود، اهميت دوچنداني مي گيرد. ازيك سو شبهه هاي گسترده اي دربارۀ حقوق مخالفان سياسي در دوران حكومت علوي مطرح شده است و ازسوي ديگر، نظام جمهوري اسلامي ايران خواهان پيروي از موازين و تعاليم حكومت علوي است. پژوهش حاضر درصدد پاسخ به اين پرسش است كه در الگوي حكومت علوي چه حقوق و آزاديهايي براي اين دسته از مخالفان لحاظ شده و نظام حقوقي جمهوري اسلامي ايران چه راهكارهايي را براي تضمين اين حقوق و آزاديها در نظر گرفته است؟ اين پژوهش ميكوشد اثبات كند مخالفان سياسي در دوران حكومت امام علي(ع) از آزاديهاي فردي و اجتماعي برخوردار بودند و نظام حقوقي جمهوري اسلامي ايران نيز در اين زمينه حكومت علوي را الگوي خويش قرار داده است.