تحريك عمقي مغز به عنوان يك رويكرد درماني در بيماري آلزايمر

بيماري آلزايمر شايعترين علت فراموشي و دمانس در ميانسالي و پيري شناخته شده است و سومين علت مرگ در ميان افراد مسن است. اين بيماري يك اختلال نورودژنراتيو است كه با نقص توجه، تضعيف حافظه و اختلال در يادگيري مشخص مي‌ شود. تحقيقات زيادي به منظور يافتن راه هاي درماني جديد براي درمان اين بيماري و كاستن اختلالات ناشي از آن در حال انجام است. يكي از روش هاي درماني جديد براي درمان اين بيماري، اعمال تحريك الكتريكي عمقي مغز (DBS) است. مطالعات اوليه نشان داده است كه اعمال DBS در هيپوكمپ، هسته مينرت، فورنيكس و قشر انتورينال بيماران و هم چنين حيوانات آلزايمري مي‌ تواند سبب بهبود اختلالات يادگيري و افزايش حجم هيپوكمپ شود. مكانيسم اين اثرات DBS هنوز مشخص نيست، اما احتمال داده مي‌ شود كه DBS از طريق تغيير در رهايش نوروترانسميترها و نورومدولاتورها، باعث تنظيم فعاليت نورون ها شود. در اين نوشته ما ابتدا درمان هاي دارويي رايج بيماري آلزايمر و عوارض آن ها را مرور كرديم، و سپس به مرور اثر DBS در بيمار آلزايمري و مدل حيواني آلزايمر پرداختيم و در نهايت مكانيزم هاي احتمالي دخيل در اين اثرات درماني و تغييرات ناقل هاي عصبي را مورد بررسي قرار داديم.