جنبش ايرانيان عليه عباسيان با تاكيد بر راونديه

Iranian movement against Abbasids with emphasis on Ravandieh

ايرانيان كه پس از آشنايي با اسلام و شعائر آن، ـ تعليم، عدالتخواهي و كرامت انساني ـ دلباختـه اين دين گشته بودند، با ظهور حكومت هاي اموي و عباسي كه درست بر خـلاف شـعارهاي اسـلام رفتار مي كردند، گرفتار تضاد فكري شدند به گونه اي در دوران خلافت امويان به شدت مورد ظلم و ستم و تبعيض طبقاتي قرار گرفتند.از همان ماه هاي نخست حكومت عباسيان، قيام و نهضت هايي پي درپـي عليـه آنان در مناطق مختلف ايران و عراق شكل گرفت و موجبات ضعف و فروپاشي آنان را در بسياري از مناطق فراهم ساخت و به ورته سقوط كشاند.سوال محوري پزوهش حاضر آن است كه راونديان با چه علل و انگيزه هاي بر عليه عباسيان قيام كردند؟ فرضيه مطرح شده آن است كه عدم وفاداري عباسيان به شعار هاي اوليه خود و نيز از بين بردن سرداران اصلي قيام، انگيزه اصلي قيام روانديه بوده است. پوشش حاضر با تكيه بر منابع اصلي و با رويكردي توصيفي-تحليلي سامان يافته است.

The Iranians, who, after becoming acquainted with Islam and its rites - education, justice, and human dignity - fell in love with the religion, became embroiled in an intellectual conflict with the advent of the Umayyad and Abbasid regimes, which acted contrary to Islamic slogans. From the very first months of the Abbasid rule, successive uprisings and movements were formed against them in different parts of Iran and Iraq, and caused their weakness and collapse in many areas and led to their downfall. The central question of the present study is that With what reasons and motives did the Ravandians revolt against the Abbasids? The hypothesis is that the Abbasids' lack of loyalty to their original slogans, as well as the removal of the main leaders of the uprising, was the main motive for the Rwandan uprising. The present cover is organized based on the main sources and with a descriptive-analytical approach.