عوامل اجتماعي مؤثر بر آزار جنسي غيركلامي زنان معلول استان مازندران

Effective social factors on non-verbal sexual harassment of women with disabilities in Mazandaran province

در جامعه ما پژوهش هاي تجربي پيرامون عوامل اجتماعي تأثيرگذار بر آزارهاي جنسي از جمله آزار جنسي غيركلامي (فيزيكي و غيرفيزيكي) در بين زنان معلول از فراواني چنداني برخوردار نمي باشد؛ لذا در اين پژوهش، آزار جنسي غيركلامي در رابطه با زنان معلول استان مازندران مورد ارزيابي قرار گرفت. جمعيت پژوهش تمامي زنان و دختران معلول استان مازندران به تعداد 9417 نفر است كه نهايتاً 343 پرسشنامه مورد توصيف و تحليل قرار گرفت. چارچوب نظري مبتني بر نظريه فعاليت روزمره و سبك زندگي بوده است. روش تحقيق، پيمايشي بوده و داده ها از طريق پرسشنامه گردآوري و در فضاي spss تحليل شد. نتايج آمارهاي توصيفي بيانگر اين امر بوده كه 50/4 درصد پاسخگويان در سطح متوسطي مورد آزارجنسي غيركلامي قرار گرفته اند. نتايچ آزمون رگرسيون نشان داد كه متغير سبك زندگي با مقدار ضريب رگرسيوني (0/445) و اثر مثبت و مستقيم بيش ترين تأثير را بر آزار جنسي غيركلامي زنان معلول استان مازندران داشته است. همچنين متغيرهاي اهداف مناسب با ميزان ضريب رگرسيوني 0/167 و اثر مثبت و مستقيم و نيز حضور محافظ توانمند با ضريب رگرسيوني 0/115 با دارا بودن اثر منفي و معكوس هركدام به صورت جداگانه بر آزار جنسي غيركلامي زنان معلول اثر معنادار داشته و در نتيجه فرضيه هاي مربوط به اثرگذاري هر يك از متغيرهاي مذكور به لحاظ تجربي تأييد شد. نتايج پژوهش حاكي از تأييد مفروضات نظريه فعاليت روزمره و سبك زندگي بوده است.

In our society, empirical research on social factors affecting sexual harassment, including non-verbal (physical and non-physical) sexual harassment among women with disabilities is not very common; Therefore, in this study, non-verbal sexual harassment in relation to women with disabilities in Mazandaran province was evaluated. The study population is all women and girls with disabilities in Mazandaran province (9417 people) and finally 343 questionnaires were described and analyzed. The theoretical framework is based on the theory of routine activity and lifestyle. The research method was a survey and the data were collected through a questionnaire and analyzed in SPSS. The results of descriptive statistics show that 50.4% of the respondents have been moderately abused non-verbally. The results of regression test showed that the lifestyle variable with the value of regression coefficient (0.445) and a positive and direct effect had the greatest effect on non-verbal sexual harassment of women with disabilities in Mazandaran province. Also, appropriate goal variables with a regression coefficient of 0.167 and a positive and direct effect, as well as the presence of a powerful protector with a regression coefficient of 0.115, each with a negative and inverse effect, each had a significant effect on nonverbal sexual harassment of women with disabilities. The results of the hypotheses related to the effectiveness of each of these variables were confirmed experimentally. The results of the research indicate the confirmation of the assumptions of the theory of routine activity and lifestyle.