عنوان مقاله :
مفهوم شادي و مترادفات آن از ديدگاه خيّام، خاقاني و سلمان ساوجي
عنوان به زبان ديگر :
The Concept of joyance and its Synonyms from the View Point of Khayyam , Khagani and Salman Sawaji
پديد آورندگان :
پرتوي نژاد فومني، مسعود دانشگاه آزاد اسلامي واحد خلخال - گروه زبان و ادبيّات فارسي، خلخال، ايران , شادمنامن، محمدرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد خلخال - گروه زبان و ادبيّات فارسي، خلخال، ايران , نيكوئي، عليرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد خلخال - گروه زبان و ادبيّات فارسي، خلخال، ايران
كليدواژه :
شادي , شعر , خيّام , خاقاني , سلمان ساوجي
چكيده فارسي :
شادي، يعني احساس آرامش دروني كه باعث درك لذّت روان انسان مي‌گردد و جلوه آن در جسم انسان به صورت گشاده‌رويي و خنده متجلّي مي‌گردد. امروزه معيارهاي گوناگوني براي به وجود آوردن شادي و شادماني و كاهش نسبي اندوه و ناراحتي معرّفي مي‌شود كه برخي از آن‌ها تأثيرگذاري اندكي بر نشاط و شادماني دارند يا اثرات آن‌ها بر خوشي و سرور كوتاه مدّت است. ادبيّات و به تبع آن اشعار شاعران در زمينه‌هاي مختلف، تأثير روزافزوني بر روح و روان انسان‌ها داشته است. يكي از مهم‌ّترين مسائل از ديدگاه شاعران، بيان شادي و مترادفات آن است. به اين منظور در اين مقاله به بررسي مقولة شادي از منظر سه شاعر پرداخته شد، كه مشخّص گرديد خيّام در كنار بينش فلسفي و رياضي خود، دنيا را گذرا مي‌داند و انسان را به نشاط و شادماني و غنيمت دانستن عمر دعوت مي‌كند. خاقاني در كنار معرفت خود در علوم ديگر، مخاطبان را اغلب به نشاط فرا مي‌خواند و با اشاره به جشن‌ها، اعياد و بزم پادشاهان و وصف طبيعت با استفاده از استعارات و كنايات مشغول به شادي و سرور مي‌بيند و همچنين سلمان ساوجي نيز سرور و نشاط را بيشتر معنوي مي‌داند و به آن تأكيد دارد.
چكيده لاتين :
Joyance, the internal tranquility, which causes the human mentality to understand and have pleasure, is manifested by cheerfulness and smiling expression in man. Nowadays, numerous criteria are introduced to create joy and relative decrease of sadness which some of them have little or short term impact on hilarity of man. Literature and poems of poets have had increasing effect on people's minds and souls in different settings. One of the most significant matters from the view point of poets is joyance and its derivatives; therefore, in this essay, we have tried to investigate the matter of happiness from the three poets' perspectives, and it was revealed that Khayyam, besides his philosophical and mathematical insights , considers the world ephemeral and invites people to joy and happiness and to take advantage from the short life. Khagani, in addition to his knowledge in other sciences, calls his readers to have pleasure in life and by alluding to festivals, ceremonies, and kings' feasts and description of nature encourages the common people to have high spirit. Salman Sawaji considers love mostly spiritual and emphasizes on internal joy.
عنوان نشريه :
بهارستان سخن
