رابطه همسرگزيني جمع‌گرا يا فردگرا با پايداري ازدواج در متون كهن حماسي

The Relation Between Collective Bias and Individual Bias Espousing with the Stability of Marriage in Ancient Epical Texts

ﺣﻤﺎﺳـﻪ‌ﻫﺎي ﻣﻠّﻲ اﻳﺮان از ﻣﻴﺎن اﻧﺒـﻮﻫﻲ از اﻓﺴـﺎﻧﻪ‌ﻫﺎ و رواﻳﺖ‌ﻫﺎي ﻣﻜﺘـﻮب و ﺷﻔﺎﻫﻲ ﺑﺮآﻣـﺪه‌‌اﻧﺪ و برجسته‌ترين ﺳﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه از ﮔﺬﺷﺘﺔ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻬﻦ اﻳﺮان و ﺑﺎزﺗﺎب زﻣﻴﻨﻪ‌ﻫﺎي ﻣﻬﻢّ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و اﻧﺴﺎن ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر مي‌آيند. هدف اصلي اين تحقيق مقايسۀ رابطۀ سبك‌هاى همسرگزينى (جمع­گرا و فردگرا) با كيفيّت و پايداري ازدواج در متون كهن حماسي است. پرسش اين تحقيق آن است كه سبك ­همسرگزيني در ايران باستان جمع­گرا است يا فردگرا و كدام يك براي ثبات‌‌ و پايداري كيفيّت ازدواج و سازگاري­ زوج‌ها مي‌تواند پيشنهاد ‌­گردد؟ محدوده و جامعۀ مورد مطالعه، متون كهن حماسيِ فرامرزنامه، بهمن­نامه، گرشاسب­نامه، سام­نامه، شهريارنامه و كوش­نامه هستند كه به لحاظ محتوا و شكل، به ‌نوعي ادامه­‌ دهندة جريان حماسه‌سرايي بعد از شاهنامۀ فردوسي در ايران محسوب مي‌شوند. يافته­هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه عشق متعهّدانه، رضايت‌مندي خانواده و بزرگان، آزادي فردي، بيشتر شدن علاقۀ زوجين بعد از گذشت زمان به همديگر، فرزندآوري با هدف تداوم نسل نياكان و به پاي داشتن دين از جمله علل پايداري و بالاتر بودن كيفيّت ازدواج در همسرگزيني به سبك جمع­گرا محسوب مي‌گردد.

Iran's ancient epics have raised from a lot of fables and oral and written traditions and are considered as the most outstanding document left from the ancient times and reflect the important cultural, social, and anthropology of this old land. The main aim of this research is to compare the relationship between espousing methods (collective and individual ) with the quality and stability of marriage in ancient epical texts. The question of this research is the espousing method in ancient Iran was collective or individual biased; and which one can be suggested as the stable marriage in quality and putting up with each other? The limit and society of the studied issue were the ancient epic texts of The Faramarz Nameh, The Bahman Nameh , The Garshasb Nameh, the Sam Nameh, The Shahiar Nameh and The Koosh Nameh in the form of context and form, in a way, are the continuation of epic writing after the Shah Nameh of Ferdowsi in Iran. The findings of the research show that binding love, the satisfaction of the elderly and family members, individual freedom, and increasing the love between the espouses to each other after a time of having children with the continuation of the generation and adherence to the beliefs of religion are of the stability reasons in choosing the espouse in a collective style