پساتوسعه و نقد گفتمان نوسازي (مورد مطالعه شهرستان باشت)

post-development and critique of modernization discourse(study of Basht city case)

هدف اين مقاله گفتگو در مورد چگونگي فهم و تحليل درونمايه هاي مركزي مساله توسعه نيافتگي شهرستان باشت براساس پديدارشناسي توصيفي است. اصول روش شناسي راهنماي تحليل در اين مقاله ريشه در فلسفه پديدارشناسي دارد. اين مقاله از تحليل درون مايه‌هاي مبتني برسنت پديدارشناسي توصيفي استفاده مي‌كند و توصيف مفيدي را در خصوص چگونگي تحليل ارايه مي كند. بنيادهاي معرفت شناسي و هستي شناسي مشخص شده اند و گفتمان نوسازي مورد نقد قرار گرفته است. نوسازي به صورت هاي بي هنجاري، بيگانگي از خويشتن و بي خانماني ذهن در ساحت آگاهي كنشگران پديدارشده است.با نقادي از منطق اقتصاد زده رشد و پيشرفت وشكل گيري رويكردهاي توسعه فرهنگي و درونزا شاهد سيطره گفتمان‌هاي فرهنگي و غيراقتصادي هستيم. ازانديشه‌هاي عام محور و اروپا محور غالب بر تفكر توسعه مركزيت زدايي شده است.روايت محلي مهم و مردم طالب مشاركت هستند.

The purpose of this article is to investigate how to understand and analyze the main themes of the problem of underdevelopment of the city of Basht by descriptive phenomenology . Principles of Methodology and analysis in this article is rooted in the philosophy of phenomenology. This paper uses descriptive phenomenological thematic analysis and provides a useful description of how the analysis works. The foundations of epistemology and ontology have been identified and the discourse of modernization has been criticized. modernization has emerged in the form of abnormalities, alienation, and homelessness of the mind in the realm of actors' consciousness.With a critique of the economic logic of growth and development and the formation of endogenous and cultural development approaches, we see the dominance of cultural and non-economic discourses. Local and ecological narratives play a key role and people are willing to participate in the development.