فرايند تحقق عمل از منظر ابن‌سينا و ويتگنشتاين متأخر

The Process for Human Action to Be Realized as Viewed by Ibn Sina and the Latter-Day Wittgenstein

ابن­سينا از پيروان ديدگاه علّي در تبيين رابطه عمل و انديشه معتقد است تمام رفتارهاي اختياري انسان پس از طي مراحل تصور، تصديق به فايده، شوق و اراده محقق مي­شود. وي علم ضروري در تحقق رفتار را اعم از علم حسي، خيالي يا عقلي مي­داند. در برابر ويتگنشتاين متأخر با بهره­مندي از مفهوم بازي زباني و جهان-تصوير، نقش باور در رفتار را انكار مي­كند. وي با ذكر نمونه­هاي نقض نشان مي­دهد رفتارهاي انسان به شكل غريزي و فاقد مؤلفه شناختي است. او حتي باور را تابعي از عمل انسان به شمار مي­آورد. تحليل نمونه­هاي نقض ويتگنشتاين نشان مي­دهد وي عنصر شناخت مورد ادعاي فيلسوفان را با علم آگاهانه تمايز نداده و از عدم التفات بالفعل، فقدان مؤلفه شناختي را نتيجه گرفته است؛ همچنين وي به تفاوت مراتب علم توجه نكرده و نفي مرتبه­اي خاص از علم را به منزله نفي مطلق علم در عمل تصور كرده است. برخي مثال­هاي ويتگنشتاين با مباني وي در بازي­هاي زباني ناسازگار است

Ibn Sina, one of the followers of the causal view in explaining the relationship between action and thought, believes that all voluntary human behaviors are realized after the stages of imagination, acknowledgment of usefulness, strong desire and will. He considers mental idea including that of sensation, imagination or intellect, necessary for the realization of behavior. In contrast, the late Wittgenstein, using the concept of language game and the world-image, denies the role of belief in behavior. By citing examples of breech, he shows that human behavior is instinctive and lacks a cognitive component. He even considers belief to be a function of human action. An analysis of Wittgenstein's examples of breech shows that he did not distinguish the element of cognition claimed by philosophers from conscious conception and concluded from a lack of actual attention that there was a lack of cognitive component; He also did not pay attention to the differences in the levels of awareness and considered the negation of certain levels of it as the absolute negation of ideas in practice. Some of Wittgenstein's examples are inconsistent with his principles in language games