مقايسه عوامل شخصيتي، خودكارآمدي و موفقيت تبليغي در طلاب ورودي سيكل و ديپلم

Comparison of personality factors self-efficacy and promotional success in seminary school students with middle- and high-school degree

پژوهش حاضر با هدف مقايسه وضعيت طلاب حوزه‌هاي علميه ورودي سيكل و ديپلم در سه متغير عوامل شخصيتي، خودكارآمدي و موفقيت تبليغي به روش علي - مقايسه‌اي انجام شد. جامعه آماري، طلاب سطح دو حوزه علميه قم بود كه تعداد 130 نفر از آنان بر اساس فرمول كرك و به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شد. براي انجام اين پژوهش، از سه پرسشنامه پنج عاملي شخصيت نئو فرم كوتاه، خودكارآمدي شرر و مبلّغ موفق جوانشير استفاده شد. اطلاعات به دست آمده از طريق آزمون T دو نمونه مستقل و آزمون تحليل واريانس چند متغيره مانوا تحليل شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه بين طلاب ورودي سيكل و ديپلم ازنظر عوامل شخصيتي، خودكارآمدي و موفقيت تبليغي تفاوت معناداري وجود ندارد. به نظر مي‌رسد، محيط و مواد آموزشي، فرهنگي، تربيتي و معنوي يكسان، معنويت و پايبندي‌هاي مذهبي ازجمله عوامل تشابه و يكساني طلاب ورودي سيكل و ديپلم در سه متغير مذكور است.

The purpose of this study was to compare Cycle in personality factors, self-efficacy and promotional success by a causal-comparative method. The statistical population consisted of all graduates of Level 2 of Qom Seminary, of whom 130 persons were selected by available sampling method based on Kirk formula. In doing so, three questionnaires were used: Neo Five Factors Inventory-Short Form, the General Self-Efficacy Scale, and the Successful Missioner Questionnaire. Data were analyzed by two-sample t-test and MANOVA. The results showed that there was no significant difference between the graduates of the two groups in terms of personality factors, self-efficacy, and promotional success. It seems that similar educational, cultural, learning, and spiritual environments and materials, and spirituality and religious commitments are among the causes of similarities between these students in abovementioned variables.