رابطه بين مهارت هاي ارتباطي مديران، با رضايت شغلي كاركنان مطالعه موردي (كاركنان رياست احصائيه ولايت بلخ)

مهارت‌هاي ارتباطي مديران مجموعه‌اي از رفتارهايي است كه كيفيت ارتباط مدير با كاركنان را مشخص مي‌كند، و ارتقاء آن مي‌تواند زمينه رضايت وظيفوي را فراهم كند. در اين راستا تحقيق حاضر با هدف بررسي رابطه بين مهارت‌هاي ارتباطي مديران با رضايت وظيفوي كاركنان رياست احصاييه ولايت بلخ طي سال 1398 تدوين شده است. روش تحقيق تحليلي- توصيفي از نوع همبستگي بوده، داده‍‌ها به روش مطالعات كتابخانه‌اي و پرسشنامه‌اي جمع‌آوري شده است. براي تجزيه وتحليل در بخش توصيفي از فريكونسي، فيصدي، فيصدي تراكمي مورد استفاده قرار گرفته، و در بخش استنباطي از ضريب همبستگي اسپيرمن استفاده گرديده است. جامعه آماري تحقيق را تمام كاركنان رياست احصاييه ولايت بلخ (كه مجموعا 12 تن مي‌باشد) تشكيل مي‌دهد. نتايج آزمون كلموگروف اسميرنوف نشان داد كه داده‌هاي جمع‌آوري شده داراي توزيع نورمال است. مقدار الفاي پرسشنامه رضايت شغلي برابر است با (0.72) و از پرسشنامه مهارتهاي ارتباطي مديران برابر است با (0.79) كه در سطح قابل قبول قرار دارد. نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين رضايت شغلي و مهارتهاي ارتباطي مديران رابطه مثبت و معني‌دار وجود داشته، همچنان بين رضايت شغلي با محيط و سوالات كلي يك رابطه معني‌دار و با ساير متغيرها رابطه معني‌دار ندارد.