ارائه مدل فرايند اجراي رويكرد مديريت دولتي در برنامه‌هاي توسعه ايران با استفاده از راهبرد پژوهش تركيبي

هدف: هدف اين پژوهش، به تصوير كشيدن فرايند استفاده از رويكرد مديريت دولتي نوين در كشور، تبيين رويكردي كه در عمل پياده شده و مقايسه آن با رويكرد ادعا شده است.روش: اين پژوهش به شيوه تركيبي اجرا شده است. در مرحله كيفي از راهبرد نظريه‌پردازي داده‌بنياد (طرح نظام‌مند استراوس و كوربين) و روش نمونه‌گيري نظري استفاده شده است. در مرحله كمي، راهبرد پيمايش و هم‌بستگي در پيش گرفته شد و با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي چندمرحله‌اي، 400 تن به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي برآورد پارامترها و اجراي مدل‌يابي معادلات ساختاري از روش بيشينه درست‌نمايي در نرم‌افزار ايموس ۲۴ استفاده شد.يافته‌ها: نتايج پژوهش در دو بخش كيفي و كمي نشان مي‌دهد كه تقليد و هم‌گرايي با روند جهاني، عوامل اصلي انتخاب رويكرد مديريت دولتي نوين به شمار مي‌آيند. همچنين نتايج نشانگر تأثير ضعيف انتخاب رويكرد مديريت دولتي نوين و تأثير به‌نسبت قوي شرايط اختصاصي بر افزايش ناكارآمدي رويكرد مديريتي حال حاضر كشور است. انتخاب رويكرد مديريت دولتي نوين در كشور با وجود شرايط اختصاصي حاكم بر نظام مديريتي، به ناكارآمدي بيشتر و افزايش پيامدهاي منفي آن منجر شده است.نتيجه‌گيري: در جمع‌بندي كلي مي‌توان گفت كه بهبودي سه مؤلفه مهم حكمراني خوب، يعني حاكميت قانون، شفافيت و مهار فساد،  پيش‌نياز اصلي به‌كارگيري رويكرد مديريت دولتي نوين و ركن اصلي آن، يعني خصوصي‌سازي به شمار مي‌آيد. در غير اين صورت، به‌كارگيري اين رويكرد در بخش دولتي با تبعات منفي بسيار بيشتري همراه خواهد بود.