شناسايي مؤلفه‌هاي سرمايه اجتماعي در مديريت بحران اپيدمي كرونا

هدف: هدف از اجراي اين پژوهش، شناسايي عناصر و مؤلفه‌هاي سرمايه اجتماعي در مديريت بحران كرونا است. روش: پژوهش حاضر از ديدگاه پارادايم تفسيري، از نظر رويكرد استقرايي، از جنبه روش كيفي، از منظر زمان تك مقطعي و از لحاظ هدف تبييني است. مشاركت‌كنندگان پژوهش، خبرگان حوزه علوم اجتماعي بودند كه به روش نمونه‌گيري قضاوتي هدفمند انتخاب شدند. براي دستيابي به اشباع نظري با 11 نفر مصاحبه به عمل آمد. به‌منظور گردآوري داده‌ها، از مطالعه متون و مصاحبه نيمه‌ساختاريافته و براي كدگذاري داده‌ها، از تكنيك تحليل‌تم استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه اعتماد اجتماعي، مشاركت اجتماعي، آگاهي‌بخشي، عوامل اقتصادي، زيرساخت‌‌‌‌هاي نرم و مسائل ساختاري دولت و زيرمجموعه‌هاي آن‌‌ها، در سرمايه اجتماعي موردنياز براي مقابله با بحران كرونا و مديريت اين بحران نقش مهمي دارد. نتيجه‌گيري: نقش سرمايه اجتماعي در تهديدهاي در حال تحول پويا، هميشه منفي يا مثبت نيست، پس بايد رفتار مردم تغيير كند. تمهيدهايي كه دولت‌‌ها از لحاظ قانوني، زيرساختي، اقتصادي و سياسي در نظر مي‌گيرند، در كنار اعتماد مردم به اين تصميم‌ها و افزايش سطح آگاهي مردم، تأثيرهاي مخرب اين قبيل بحران‌ها را كاهش مي‌دهد.