تبيين نقش استانداردهاي ايزو در بهبود فرآيندهاي سازمان

سازمان ها متشكل از مجموعه سيستمهايي است كه عملكرد سازمان رارقم ميزنند. هدف نخستين هرسيستمي، رسيدن به نتيجه مطلوب و مورد نظر است. اين تصور كه فرآيندها مي بايد تجزيه وتحليل شده و به طور مستمر بهبود يابند زيربناي اصلي مفهوم سيستم مديريت كيفيت تلقي ميشود. به جرات ميتوان گفت كه استانداردهاي ايزو يكي از پرطرفدارترين مباحث مديريتي سال هاي اخير بوده است. به طوري كه كمترين كشوري را مي توان يافت كه از نفوذ اين استانداردها در امان مانده باشد. امروزه بسياري از سازمان ها براي استمرار بقاي خود در بازار و پاسخگويي مناسب و به موقع به نيازهاي مشتريان، تاكيد زيادي بر مساله كيفيت و پياده سازي استانداردهاي ايزو دارند. اجراي پروژه ايزو دريك سازمان در واقع تغييري است كه روش هاي توليد يا خدمات را متحول مي كند. اما موفقيت پياده سازي اين سيستم ها همواره با ترديد همراه بوده است. موفقيت اجراي استاندارد مديريت كيفيت (ايزو) همواره يكي از مهمترين چالشهايي بوده كه مورد توجه انديشمندان حوزه نظر و عمل بوده است. در ايران بسياري از شركتها و سازمانهاي دولتي و خصوصي به سمت استقرار اين استانداردها حركت كرده اند و موفقيت در اجراي استاندارد ايزو در اين سازمانها، متفاوت بوده است. در اين مقاله به بررسي نقش اين استانداردها و چگونگي تاثير آنها بر روند بهبود فرآيندهاي سازماني مي پردازيم.